Πάντως μια έκδοση για το γάμο και τις πριαπικές τελετές του θα μπορούσε να γίνει viral, να προκαλέσει το έξαλλο ιερατείο της αναχρονιστικής και σεξοφοβικής ορθόδοξης εκκλησίας σε ακραίες αντιδράσεις, να ενοχλήσει ακόμη και σήμερα τον εσμό των συντηρητικών υπερασπιστών αξιών και βωμών και εστιών...
Πριν ένα αιώνα η σεξουαλικότητα ήθελε μεγάλη προσοχή, ακόμη και στη Δύση, και μάλιστα στις ΗΠΑ. Οπότε δεν μας κάνει εντύπωση που υπάρχουν πολλές εκδόσεις «σοβαρών» ακαδημαϊκών που ασχολήθηκαν με το ερεθιστικό αυτό θέμα αποφεύγοντας τις κακοτοπιές της απεριόριστης δημοσιότητας και των συνεπειών της. Ο φιλόσοφος, δημοσιογράφος, ποιητής και πεζογράφος George Santayana (1863-1952) όταν εξέδωσε μάλλον στις ΗΠΑ το "Marriage ceremonies and priapic rites in India and the East" προτίμησε να το υπογράψει ανώνυμα ως "member of the Royal Asiatic Society" και επιπλέον να το τυπώσει μόνο για «ιδιωτική χρήση» (private circulation) - ξέροντας καλά, αφού αυτός τον έγραψε, τον αφορισμό που λέει πως όσοι δεν μπορούν να θυμηθούν το παρελθόν, είναι καταδικασμένοι να το ξαναζήσουν».
Αν υποθέσουμε βέβαια πως όλα αυτά μια μέρα καταλήγουν σε μια δημόσια βιβλιοθήκη, ακόμη και στην Ελλάδα, έρχεται εκείνη η στιγμή που και η σχετική δημοσιότητα παύει να είναι σχετική... Όπως και να είναι οι «Γαμήλιες τελετές και πριαπικές ιεροτελεστίες στην Ινδία και την Ανατολή» ανήκουν τώρα στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Ανδρίτσαινας, μετά από δωρεά πολλών ανάλογων εκδόσεων από τον Ευ. Καλλιανιώτη. Και είναι διαθέσιμες σε όλους και όλες, όχι γιατί άλλαξαν πολλά στο πώς αντιδρούν οι υπερασπιστές της ασεξουαλικής ηθικής, αλλά γιατί μια μορφή προστασίας από τις καταστροφικές τους συνήθειες είναι η άγνοια, η διακριτική και χαμηλότονη παρουσία σεξουαλικών εκδόσεων σε μια δημόσια βιβλιοθήκη της επαρχίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου