Στο σημείωμά της "αντί σχολίων" στο οπισθόφυλλο του πρώτου (και μάλλον μοναδικού τεύχους) η Ειρήνη Λάμπρου αναφέρει πως ένα περιοδικό που θα ασχολείται με τη λογοτεχνική παραγωγή των γυναικών και θα δίνει χώρο στον κριτικό λόγο των γυναικών επί των λογοτεχνικών θεμάτων είναι κάτι που λείπει αρχές της δεκαετίας του '80. "Μια σημαντική αύξηση των γυναικών που ασχολούνται επιτυχημένα με τη λογοτεχνία, είναι μια βασική προϋπόθεση για οποιαδήποτε παραπέρα κατάκτηση του γυναικείου κινήματος".
Έτσι τυπώνεται η "Ψάπφα" ένα γυναικείο λογοτεχνικό περιοδικό τον Ιανουάριο του 1982. "Μια λογοτεχνική παρέα που επιθυμεί να τιμήσει το έργο άξιων εργατριών του λόγου και παράλληλα να εκφράσουμε τις κριτικές απόψεις μας για κείμενα της λογοτεχνίας μας" ξεκινούν έτσι ένα εγχείρημα που μάλλον δεν κράτησε πολύ. Η Ζωή Καρέλλη δημοσιεύει τον "Άνθρωπο", η Λένα Παππά γράφει για τη Ζωή Καρέλλη, η Τατιάνα Μιλλιέξ δημοσιεύει το "Χρονικό" και η Μαρία Γοργορίνη τη "Μόλυνση-μοναξιά", η Αναστασία Λαμπρία επικρίνει "την αυταρέσκεια και την πολιτική ηθογραφία" της Μάρως Δούκα και της γενιάς της, η Γ. Παναγουλοπούλου ασχολείται με την ποίηση της Κικής Δημουλά, ενώ υπάρχει και ένα μικρό αφιέρωμα στις ρίζες του ελληνικού φεμινιστικού κινήματος με αναφορές στον Παναγιώτη Σοφιανόπουλο και τον Ιάκωβο Ρίζο Νερουλό ("τον πρώτο νεοέλληνα φεμινιστή") κ.α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου