Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Μνημείο πεσόντων - II

Δεν ξέρω πότε πεθαίνει κανείς. Νομίζω όμως όταν παύει να ζει. Αυτό που μέσα σου ανασαίνει, απορεί και θυμώνει χρόνια μετά την τελευταία φορά που τον είδες, απολιθώνεται μεμιάς μια τέτοια στιγμή.

Δεν θα μάθω ποτέ αν η Μάτα τύπωσε εκείνη τη συλλογή διηγημάτων που μου εμπιστεύθηκε στα δεκαέξι μου χρόνια. Τι παράδοξο παράπονο κι αυτό για έναν άνθρωπο που θάψανε σήμερα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: