Καμιά φορά δραπετεύω για λίγο από την πραγματικότητα. Ψαρεύω ένα τυχαίο γεγονός της και κάθομαι στην άκρη του μυαλού μου να το φάω. Σε ένα γερμανικό βιβλίο εγκληματολογίας του 1873 βρήκα ως σελιδοδείκτη το φύλλο ενός ημερολογίου. Γράφει επάνω 2 Νοεμβρίου 1913. Κάποιος πήρε προφανώς στα χέρια του τότε το βιβλίο. Ίσως να διακόπηκε η ανάγνωση. Για λίγο ή για πάντα. Και έμεινε μέσα του το τυχαίο αποτύπωμα του χρόνου να με κοιτάει τώρα βγάζοντάς μου τη γλώσσα: "Ακινδύνου, Ελπιδοφόρου κλπ μαρτύρων"...
13 σχόλια:
Ειρωνεία δεν είναι; Φαντάζομαι πως για κάποιους πάντα ήταν αυτά τα ονόματα των αγίων .Ίσως τότε δεν το συμμεριζόμαστε .
Γιώργο, ενδιαφέρουσα η παρατήρησή σου. Στα δικά μου βιβλία βρίσκω εισιτήρια. Και με την ευκαιρία, όνομα Ακίνδυνος έχω συναντήσει μια φορά μόνο, τον Ακίνδυνο Αλβανό, (όνομα και επώνυμο), μέλος του αντάρτικου πόλης στη Θεσσαλονίκη στη διάρκεια του εμφυλίου (βιβλίο Τ. Κατσαρού "Μια απόφαση, μάχομαι μέχρι το τέλος. Αντάρτικο Πόλεως...".
Ο Ακίνδυνος μάρτυρας μέσα σε ένα βιβλίο εγκληματολογίας..! Νομίζω ότι ξεπερνά και την ίδια την ανακάλυψη του τόσο παλιού φύλλου του ημερολογίου.
και οι υπόλοιποι : Αφθόνιος, Πηγάσιος και Ανεμπόδιστος.
Αλλά δες και του Ελύτη το ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ, ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΥ, ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΟΥ («Τα ελεγεία της Οξώπετρας»)
Και τι σύμπτωση που ο Ακίνδυνος και ο Ελπιδοφόρος γιορτάζουν την ίδια μέρα!
Εντυπωσιακά αυτά τα 'μικρά' πράγματα που μένουν
@ Renata, Κατερίνα Τοράκη, Χαμένο Επεισόδιο, γρηγόρη, Φαούδι:
δεν είναι υπέροχη αυτή η αλυσίδα που φτιάξαμε με κρίκους από το τυχαίο;
Είναι ακίνδυνος και ελπιδοφόρος τάχα ο χρόνος; Ανεμπόδιστος, σίγουρα...
Θυμάμαι πριν από μερικούς μήνες που μου έκανες παρατήρηση γιατί χάζευα κάτι μυρμήγκια ενώ έπινα απογευματινό καφέ και τώρα εσύ κάνεις τα ίδια την ώρα της δουλειάς.
Στις 2 Νοεμβρίου του 1913 γεννήθηκε ο Burt Lancaster. Άσχετος κρίκος...
@Τσαλαπετεινός: που τις θυμήθηκες αυτές τις παλιές ιστορίες τώρα; Μην λες για τη δουλειά (με διαβάζει και η διευθύντριά μου... καταλαβαίνεις τώρα...)
Σας "μίλησε" το παρελθόν ;-) Τι όμορφη στιγμή!
Αφήστε τα...: καμιά φορά μου μιλάει και το παρόν. Μεγάλο μπέρδεμα αν πει τίποτα και το μέλλον.
Ωραίο ποστ, Γιώργο. Είναι αφάνταστα γοητευτικό να βρίσκεις παλιά χαρτιά μέσα σε βιβλία.
Θυμήθηκα τον Τσελεμεντέ της γιαγιάς μου (έκδοση του 1920) πού όταν τον ξεφύλλισα πρώτη φορά βρήκα μέσα διάφορα αποκόμματα παλιών περιοδικών και εφημερίδων.
Τώρα το είδα: Είναι με το παλιό ημερολόγιο η ημερομηνία, έτσι δεν είναι; Γιατί από κάτω γράφει «15 Νοεμβρίου» στα γαλλικά.
@αγκνίρα: ο Τσελεμεντές είναι η Βίβλος της γαστρονομίας μας, έτσι;
Έκλεισες με τις παρατηρήσεις εύστοχα. Πόσα σχόλια ξεκούνησε ένα χαρτάκι...
Δημοσίευση σχολίου