Σηκωθείτε. Είναι η μέρα σήμερα. Θα πάμε εκδρομή. Θα είμαστε όλοι μαζί, όπως στα παιδικά μας χρόνια. Θα παίξουμε μήλα δίπλα στη θάλασσα και τζαμί, θα τσακωθούμε, θα μαζέψουμε σπαράγγια και ύστερα, και ύστερα θα ξαπλώσουμε στις κουρελούδες κάτω απ΄ τα δέντρα, και θα ‘ναι πάλι μια μέρα ολοφώτιστη, θα απλώσουμε τραπεζομάντιλα και φαγητά, πολλά φαγητά, θα φωνάζουμε και θα γελάμε και ίσως να τραγουδήσουμε μετά. Και ύστερα, επιστρέφοντας κουρασμένοι θα σταματήσουμε για παγωτό καμιά πενηνταριά Κατσαμακαίοι. Θα μας κεράσει ο Νίκος της Φλώρας και θα γελάει πονηρά γλύφοντας και εκείνος ένα, και η Φλώρα θα τον μαλώνει γελώντας κι αυτή πως «Νίκο, το ζάχαρο βρε Νίκο»….
Σηκωθείτε. Είναι η μέρα σήμερα. Ο Νίκος της Φλώρας θα πάει εκδρομή. Θα είμαστε όλοι εκεί, όπως στα παιδικά μας χρόνια. Μ’ ένα παράπονο: δεν θα μας κεράσει πάλι παγωτό…
10 σχόλια:
Ρε γμτ, ανατρίχιασα...
Τι απίστευτο κείμενο...
Τι αίσθηση...
Όσο τον θυμάσαι, θα είναι μαζί σας και στις μελλοντικές εκδρομές.
Έστω και χωρίς παγωτό. Ή μάλλον παγωτό μπορεί πάλι να έχει. Δεν το κατάλαβες ότι μεγάλωσε πια κι ήρθε η σειρά σου να κεράσεις;
itypty testiΘυμήθηκα όλους τους θείους και τις θείες της συννεφοοικογένειας. Φώναζαν τόσο πολύ στις οικογενειακές εκδρομές, που όταν γυρίζαμε σπίτι, τα αυτιά μου βουίζαν λες κι απογειώνοταν αεροπλάνο. Έχουν σιωπήσει εδώ και χρόνια, αλλά σήμερα μιλάνε και πάλι όλοι μαζί στο κεφάλι μου. Να δεις που σε λίγο θ' ακουστεί κι η εισαγωγή της αθλητικής Κυριακής.
Αρχικά, με τράβηξε η - ομολογουμένως εξαιρετική -φωτογραφία.
Το δε κείμενο διαπνέεται από έντονη συγκινησιακή φόρτιση.
Κι αυτό λέει πολλά για το συντάκτη του...
(Και σε μένα...)
κ.κ.
Εγώ θυμήθηκα το The times they are a-changin' που αν και έχει πολιτική χροιά, είναι και βαθιά ανθρώπινο. Όπως και αυτό που μόλις διάβασα άλλωστε.
Πάντα είναι μαζί μας, όσο εμείς το θέλουμε και το μπορούμε. Αλλά όπως λέει κι ο Τσαλαπετεινός, ήρθε η σειρά μας να οργανώνουμε εμείς εκδρομές και να κερνάμε παγωτό.
γρηγόρης στ.
Νά'σαι καλά που μας θύμισες τι μέρα είναι. Γιατί έχω πάθει μεσοβδομαδίαση απ'την πολλή δουλειά και το πολύ παραλήρημα του Μπένι. Θέλω εκδρομήηη...
Καλημέρα σας. Καλή εβδομάδα.
@Theorema: όπως κατάλαβες, συναντιόμαστε σε παρόμοιες διαδρομές...
@Τσαλαπετεινός: Έχεις δίκιο για τη σειρά μου. Μεγάλο πράγμα να ΄΄ερχεται η σειρά σου να κερνάς παγωτό φίλε.
@nefosis: Και έρχεται ο χρόνος συννεφούλα που ενώ εγώ πάντα μελαγχολούσα με τον ήχο της αθλητικής Κυριακής (:τέλειωνε το ΣΚ και ξεκινούσε ο έλεγχος της σχολικής εβδομάδας), ο γιος μου ενθουσιάζεται που θα δει μαζεμένη μπάλα !
ΥΓ: Θες να μας πεις καμιά ιστορία της συννεφοοικογένειας στο blog σου;
@κ.κ.: Χαίρομαι που "μιλάει" το κείμενο. Ήταν και τα λόγια που εκφώνησα στην κηδεία του.
@Χαμένο Επεισόδιο: Α, φίλε.... είναι απίστευτο. Σκεφτόμουν αυτές τις μέρες ένα δίσκο που είχε στη δισκοθήκη του και από πιτσιρίκι μου είχε κάνει εντύπωση. Είχε στο εξώφυλλο μια όμορφη γυναίκα: την Joan Baez (http://www.youtube.com/watch?v=3P3EJBq2yLg).
@k1: το μόνο που μπορώ να κάνω κουπέπι μου είναι να σου αφιερώσω την "Κυριακή εκδρομή" του Μαραβέγια: http://www.youtube.com/watch?v=izAxteFCyCE
Άργησα λίγο αλλά ετοιμάστηκα! Που πάμε;
Εύχομαι πάντα να αργείς σε αυτές τις εκδρομές Silent. Αυτό το κείμενο ήταν ένας αποχαιρετισμός...
Δημοσίευση σχολίου