Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Συντροφικό ποίημα



«Το ξέρεις βέβαια:

μια απιστία ή ένα ψέμα
είναι ασήμαντα για την παγκόσμια ιστορία
πράγματα
- κι ανώφελα βεβαίως.
Εκείνη κινείται λιώνοντας λαούς
καίγοντας πόλεις
μ’ επαναστάσεις, πολέμους και κινήματα.
Πώς θα μπορούσε μια αμφιβολία
να της κόψει το δρόμο;»


Χρόνια προσπαθούσε να με πείσει.
Και λίγο πριν ο θάνατος του κόψει
το δρόμο
γύρισε και μου’πε:
«δεν πρόλαβα ποτέ να της πω
πως ήταν όμορφη εκείνο το πρωινό»


Καθώς η τελευταία του κουβέντα
δεν ήταν για την επανάσταση
σκέφτηκα
πως εκείνο το πρωινό πρέπει να ήταν
καθοριστικό για την έκβασή της

11 σχόλια:

Σταυρούλα είπε...

Αποτέλειωσέ με κι εσύ...

katabran είπε...

ποιος πείθεται να πάει και ποιος να έρθει;
τι σημασία εχει;το ρήμα παραμένει ίδιο...

serenata είπε...

Πολύ όμορφο!!
BTW Χρόνια πολλά και καλά!!!

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

@Renata: εύκολο.... :)

@katabran: η οτική γωνία αλλάζει...

@serenata: Ευχαριστώ πολύ (και για τα δύο)

αγκνιρα είπε...

Χρόνια πολλά :-)(αργησα βέβαια μια μερούλα, αλλα δεν πειράζει, ε;)

Ανώνυμος είπε...

υπέροχο!
gracias !!!
...
χρόνια καλά!πολύχρωμος!

Ανώνυμος είπε...

γιωργο, πολλα και συντροφικα χρονια!
μουργος

HappyHour είπε...

Χρόνια πολλά!!! (ουφ δεν είμαι η μόνη καθυστερημένη ευτυχώς)

Δικό σου το ποίημα; Πολύ μεστό...η δεύτερη στροφή με άρεσε πολύ...

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

@αγκνίρα: δεν πειράζει... δεν πειράζει. (Μόνο που τελείωσαν τα ταρτάκια που είχα για κέρασμα)

@ανώνυμος: πρώτη φορά "ανώνυμος" ήταν τόσο εγκάρδιος εδώ μέσα! Ευχαριστώ

@μούργος: Πολύτιμες οι ευχές σου. Σε ευχαριστώ

@HappyHour: δικό μου, δικό μου... όπως είδες δεν είσαι η μόνη καθυστερημένη (με την καλή έννοια). όμως δεν έχω ταρτάκι να σε τρατάρω πια :(

roubinakiM είπε...

καθοριστικό δεν είναι τίποτε (a priori και a posteriori...)

δεχόσαστε "χρόνια πολλά" για 40 ημέρες εεε;;

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Ναι δεχόμαστε. Αλλά ταρτάκια δεν υπάρχουν :)