Ακόμη και αν ο χρόνος αλλοιώνει τη σχέση μας με τα γεγονότα ή τους ανθρώπους, η πόλη λειτουργεί πάντα σαν σήμανση για ό,τι ζήσαμε και ζούμε. Οδόσημα της κοινωνικής μας ζωής είναι η συλλογική μας μνήμη και οι κοινές εμπειρίες μέσα σε αυτήν.
Μήπως κάπως έτσι δεν λειτουργούν οι "τρελοί των πόλεων"; Ποιος δεν θυμάται αυτές τις ιδιαίτερες φιγούρες που αλώνιζαν τους δρόμους τους πότε μαζεύοντας σκουπίδια ή ελεημοσύνη, πότε τάζοντας στις εκλογές "λαγούς με πετραχήλια"; Οι ιστορίες τους, συνήθως απότοκα ερωτικής απογοήτευσης, αναπαράγονταν από στόμα σε στόμα, γίνονταν μύθος και συνδετικός κρίκος ενός χώρου και μιας εποχής. Είναι έλλειμμα ότι δεν έχει γίνει μια συνολική δουλειά καταγραφής αυτών των ιστοριών, καθότι οι ανέστιες φιγούρες των τρελών είναι που ορίζουν ποικιλότροπα τα χαρακτηριστικά της ζωής μας μέσα στην πόλη.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ, οι δεσμοί μας αυτοί και όλοι οι άλλοι χάνονται, τσακίζονται, εκπνέουν ξαπλωμένοι στους καναπέδες μπροστά στην τηλεόραση. Ο ρόγχος τους είναι ο φόβος και η ιδιώτευση.
Όμως και σήμερα υπάρχουν ευκαιρίες ν' αποκτούμε αυτή την αίσθηση της συλλογικότητας. Ίσως δε, επειδή ως γεγονότα και στάση ζωής είναι σαφώς συνειδητές και πεισματικές, να έχουν μια αυξημένη σημασία και να επιφορτίζονται έναν δυσβάσταχτο ρόλο.
Για παράδειγμα, οι καταλήψεις χώρων, η οργάνωση πολιτών για την υπεράσπιση του χαρακτήρα τους. Είναι καταπληκτική η σύνθεση των υπερσπιστών του Πάρκου της Πατησίων: δίπλα στα παιδιά της Κατάληψης κυρίες της Kυψέλης και τοπικά στελέχη/μέλη της Αριστεράς. ´H είναι μοναδική η συμμετοχή στη δεντροφύτευση του οικοπέδου του ΤΕΕ στα Εξάρχεια.
Προχθές, χθες και σήμερα γιορτάζονται στην Κυψέλη τα δύο χρόνια της κατάληψης της Δημοτικής Αγοράς. Ενός χώρου δυναμικού και παρεμβατικού, που με πείσμα και μεράκι δίνει την ευκαιρία στην πυκνή και πολυπολιτισμική Κυψέλη να ανασάνει το οξυγόνο της ίδιας της φυσιογνωμίας της, να δημιουργήσει κοινωνικά γεγονότα και κοινωνικούς δεσμούς. Δεν σας λέω άλλα, ψάξτε να τα βρείτε - η αναζήτηση είναι μέρος της διαδρομής. Μονάχα αυτό... το σχετικό: Υπάρχει και δανειστική βιβλιοθήκη.Οι συναυλίες του Σαββάτου ήταν υπέροχες, ο κόσμος ζεστός και αυτή η αίσθηση της ανταρσίας τόσο ελπιδοφόρα για τις αντοχές και τα αντανακλαστικά αυτής της πόλης.
Αγαπώ αυτή την πόλη και τους ανθρώπους της. Όχι όλους. Αυτούς που αντιστέκονται. Και ευτυχώς είναι αρκετοί. Και γίνονται ολοένα περισσότεροι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου