Άνοιξα το παράθυρο της κουζίνας χθες το πρωί και μπήκε απρόσκλητη (αλλά ευπρόσδεκτη) η Άνοιξη κρατώντας ζουμπούλια στα χέρια της. Αναστάτωσε τα μέσα μου - λαμπρές εξεγέρσεις των αισθήσεων.
******
Πριν από χρόνια Της είχα στείλει στην Αγγλία ένα γράμμα γεμάτο πορτοκαλανθούς, μην ξεχάσει την Άνοιξη (και μένα...)
******
Σήμερα το πρωί στην οδό... Λούις Άρμστρονγκ στην Κόρινθο γύρω από τα αγριόχορτα στην άκρη του κόσμου "στήσαν τρελό χορό τα μελισσόπουλα" .
******
Πριν από χρόνια Της είχα στείλει στην Αγγλία ένα γράμμα γεμάτο πορτοκαλανθούς, μην ξεχάσει την Άνοιξη (και μένα...)
******
Σήμερα το πρωί στην οδό... Λούις Άρμστρονγκ στην Κόρινθο γύρω από τα αγριόχορτα στην άκρη του κόσμου "στήσαν τρελό χορό τα μελισσόπουλα" .
******
Κάθε χρόνο αναρωτιέμαι τι θα εισβάλει από τις ρωγμές της άνοιξης - ίσως η ελπίδα
2 σχόλια:
Μη φοβάσαι καθόλου. Όσο η άνοιξη σαλτάρει από το παράθυρο με ζουμπούλια στο χέρι, όσο πιάνουν τα μάγια των λεμονανθών κι όσο ακόμα δίνουμε σε δρόμους το όνομα του Louis, υπάρχει ελπίδα.
Γιατί όχι; Μας απόμεινε κάτι άλλο;
Δημοσίευση σχολίου