Τσαααφ-τσουουουφ

Το ποίημα είναι

όπως ο άνθρωπος σ' ένα δρόμο που όλοι τρέχουν

εκείνος σταματά
όπως το πουλί κελαηδά
κι ο ήλιος δύει
oι ανάσες όπως εναλλάσσονται στου έρωτα τα τραίνα 

(τσαααφ-τσουουουφ, τσααφ-τσουουφ, τσαφ-τσουφ)
όπως τα τραίνα φεύγουν
αδειάζοντας στους σταθμούς επιβάτες 
που κάτι ξέχασαν
ένα βιβλίο
ένα ρολόι
ένα φιλί
ένα βλέμμα στο βαγόνι τους
Ποτέ δεν φτάνουμε εντελώς ακέραιοι στον προορισμό μας
αυτό που δεν περισώσαμε είναι το ποίημα
το ποίημα είναι μια ασήμαντη δήλωση
όταν κανείς δεν ακούει
όταν όλοι φωνάζουν
όταν όλοι
όταν

Η ηχώ που σβήνει καθώς επαναλαμβάνεται
είναι το ποίημα
άχρηστη κι όμως υπάρχει

***

ο πίνακας είναι του Τάσου Μαντζαβίνου