Και εκεί που «σκάβεις» κάποια ντουλάπια βρίσκεις σκονισμένα βιβλία. Ή σε βρίσκουν αυτά. Μάλλον σε βρίσκουν. Γιατί είσαι σε θέση να ξέρεις ή να υποψιάζεσαι τι κρύβεται πίσω από τη σκόνη τους και όχι να στέκεσαι σε αυτήν.
Ο βιβλιοθηκάριος λοιπόν είναι και ανασκαφέας της μνήμης. Και τα βιβλία –το έχουμε ξαναπεί- είναι απόμαχοι της α-λήθειας.
Τη χαρά μου που τα ανακάλυψα στη Βιβλιοθήκη δείχνω εδώ. Μοναδικά για ό,τι αποπειράθηκαν και ό,τι συμβολίζουν. Κάποιος άλλος μιλάει γι’ αυτά με γνώση: εδώ.
Εγώ απλά θα τα «καταλογογραφήσω» στο ληξιαρχείο του πνεύματος…
Ο βιβλιοθηκάριος λοιπόν είναι και ανασκαφέας της μνήμης. Και τα βιβλία –το έχουμε ξαναπεί- είναι απόμαχοι της α-λήθειας.
Τη χαρά μου που τα ανακάλυψα στη Βιβλιοθήκη δείχνω εδώ. Μοναδικά για ό,τι αποπειράθηκαν και ό,τι συμβολίζουν. Κάποιος άλλος μιλάει γι’ αυτά με γνώση: εδώ.
Εγώ απλά θα τα «καταλογογραφήσω» στο ληξιαρχείο του πνεύματος…
5 σχόλια:
Αυτό πρέπει να είναι πολύυυυ παλιό ε;;;
Και δεν παίζω με μια τόση δα αναρτησούλα θα την βγάλεις; Να μας πεις για τα βιβλία των παιδικών σου χρόνων...
Όταν από τα χέρια μου περνούν βιβλία του 1500, του 1600, του 1700... κ.ο.κ. η αξία των συγκεκριμένων (περίπου 30 τίτλων)είναι καταρχάς η σπανιότητά τους - δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη βιβλιοθήκη στην Ελλάδα που να τα έχει - και όχι ο χρόνος έκδοσης.
Σκέψου τι ακολούθησε του δικαιώματος αυτού των Ελλήνων της ΕΣΣΔ να εκδίδουν στη γλώσσα τους βιβλία: το άγριο κυνήγι του "εθνικισμού" των μειονοτήτων από τον Πατερούλη...
Επίσης ιδιαίτερα θέματα είναι η φωνητική ορθογραφία, η μετάφραση αρχαίων συγγραφέων στην ποντιακή διάλεκτο και η ιδιαιτερότητα της ιδεολογικής κατήχησης μέσω των σχολικών βιβλίων....
Υ.Γ. Δεν θα τη "βγάλω" με αυτό το ποστ - σχετικά με τα "ίχνη στην άμμο της ανάγνωσης"- Ετοιμάζω άλλο για αύριο....
Διαφωνώ κάθετα και οριζόντια με τη φωντητική ορθογρφία, γιατί πιστεύω πως οι εξελίξεις στη γλώσσα γίνονται με φυσικό τρόπο και όχι βεβιασμένα.
Αλλά, θέλω να ξέρεις πως σε ζηλέυω απίστευτα για την τέλεια δουλειά που κάνεις. :)
Και εγώ διαφωνώ και όχι μόνο με αυτή, αλλά και με τις απλοποιήσεις: Σέξπιρ αντί Σαίξπηρ.
Η φωνητική ορθογραφία έχει όμως μια ουτοπία, μια ιδεολογία: ως τέτοια έχει ενδιαφέρον. Υπάρχει και η άλλη τάση: η αντικατάσταση του ελληνικού με το λατινικό αλφάβητο. Έχω δει τέτοιο βιβλίο, που έχει εκδοθεί στην Αλεξάνδρεια.
Όσο για τη δουλειά...: δεν φαντάζεσαι τι κόστος έχει αυτή η εμμονή. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι θα ήθελα να την κάνω σε άλλη χώρα. Χμμμ μαύρισα πάλι...
Μου αρέσεις που είσαι έτσι συντηρητικός -κι εγώ είμαι!! :)
Και μη μαυρίζεις! Κι η μετανάστευση, είναι κι αυτή μια κάποια λύσις!
Δημοσίευση σχολίου