Το ποίημα της Αγγελικής

 

Φύσηξε αέρας
και σκόρπισα στης μέρας
την αδιαφορία
Την ευχόμουν αυτή τη βία
Ελευθερία
που μου χαρίστηκε
όπως μια συγχώρεση
ή σαν φιλί προδοσίας

***
ο πίνακας είναι του Τάσου Μαντζαβίνου

(Μετα)πασχαλινό

Κάποτε οι εκκλησίες του Επιταφίου θα ήταν ανοιχτές μόνο για τους επαναστάτες της αγάπης και της ελευθερίας, γι' αυτούς που αγωνίζονται για το δίκιο στον κόσμο, για τις πουτάνες και τους αναρχικούς.

Με τα χρόνια θα γέμισαν με νοικοκυραίους, με ανέραστους σοφούς και περισπούδαστους επίσημους. Οι αμαρτωλοί θα μετάνιωσαν και η αναβαπτισμένη τους αγνότητα θα έγινε πια το κλειδί του Παραδείσου. Η επανάσταση της αγάπης θα έγινε μετά θάνατον ζωή.