Υστερόγραφο μιας διαδήλωσης
Ο κόσμος ήταν πολύς- σαφώς περισσότερος από κάθε άλλη φορά: γιατροί, δάσκαλοι, δημόσιοι και δημοτικοί υπάλληλοι, ταξιτζήδες και οδηγοί, εργάτες, λογιστές, ερευνητές, πανεπιστημιακοί, σκουπιδιάρηδες, δικηγόροι, τεχνικοί και πολιτικοί μηχανικοί, φοιτητές, άνεργοι, καθηγητές, νοσηλευτές, ιδιωτικοι υπάλληλοι, μαθητές, δικαστικοί και απόστρατοι αξιωματικοί, έμποροι, οικοδόμοι, μουσικοί και ηθοποιοί…. Η πόλη θύμιζε οργισμένη Κυριακή. Λέει το Σύνταγμά μας στο τελευταίο άρθρο του πως η αντίσταση είναι δικαίωμα και υποχρέωση. Αυτό το τελευταίο.... Σκέφτομαι όμως από την ώρα που είδα δίπλα στις εκατοντάδες χιλιάδες απεργούς και διαδηλωτές αυτόν τον άνθρωπο να ξεδιαλέγει στα σκουπίδια πρώτες ύλες για να επιβιώσει, πως απ’ το δικό μας φόβο πιο πολύ αξίζει η δική του αγωνία για ζωή. Πως οι αγώνες μας θα είναι πάντα λίγοι όσο δίπλα μας θα διαλέγει από τα σκουπίδια κάτι να αξίζει ένας απόκληρος. Και πως περισσότερο από τον καθένα αυτός θα έπρεπε να είναι σύντροφός μου…
14 σχόλια:
Οι αγώνες μας θα είναι πάντα λίγοι όσο υπάρχει απόκληρος...
Νάσαι καλά Γιώργο. Γι αυτές τις στιγμές σου... που άλλοτε πονάνε, άλλοτε γλυκαίνουν αλλά είναι με τόσο μα τόσο καθαρό, έντιμο κι ανθρώπινο βλέμμα
Το τραγικότερο είναι πως συνεχώς αυξάνονται οι απόκληροι.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ, το περιθώριο τείνει να αφομοιώσει αυτό το "εμείς" στους "άλλους". Οι άνθρωποι που επιβιώνουν με απομεινάρια είναι όλο και συχνότερα, κάποιοι από μας.
Τέτοιες σκηνές μόνο πονάνε και κάθε άλλο παρά γλυκαίνουν το ανθρώπινο βλέμμα.Τέτοιες σκηνές θα πρέπει να μας δίνουν κουράγιο να εντείνουμε τον όποιο αγώνα μας μιας και από δω και πέρα οι απόκληροι θα αυξάνονται...
Την καλημέρα μου σε όλους σας.
Χτες το βράδυ περνώντας δίπλα από ένα βουνό με σκουπίδια άκουσε θόρυβο και τρόμαξα. Γιατί δεν ήταν ποντίκια, αλλά άνθρωπος.
Μερικά πράγματα πρέπει να μην τα συνηθίζεις, πρέπει να τρομάζουν, να πονάνε, να σε θυμώνουν.
Νομίζω πως το νιώθουμε όλο και πιο πολύ όσο πληθαίνει η φτώχεια κι η εξαθλίωση μας πλησιάζει.
Έβλεπα χτες τους μετανάστες που πουλούσαν νερά κι μάσκες για τη θάλασσα στους διαδηλωτές χωρίς οι ίδιοι να έχουν κάποια προφύλαξη και σκεφτόμουν τα ίδια.
Καλημέρα σας- ίσως καλύτερη από άλλες: η χθεσινή μέρα μας έφερε κοντά και με κοινό πολιτικό ζητούμενο πολλούς, πάρα πολλούς
Σκέφτομαι, με αφορμή τα σχόλιά σας, πόσο μας απελευθερώνουν οι ψευδαισθήσεις που πέφτουν, αποκαλύπτοντας τη γύμνια των φόβων μας: πλέον χωρίς περιττά βάρη... ξέρουμε ποιο είναι το μέτρο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Απόκληροι φυσικά είναι κι αυτοί που μοίραζαν νερά και γυαλιά κολύμβησης(!!) που δεν ξέρουν ελληνικά ή πόσο αγοράζουν τα νερά (ή τα κλέβουν) λέγοντας μόνο "όσο θες, όσο θες", ελπίζοντας ότι θα τους δώσεις 1 ευρώ αντί για 20 λεπτά. Ίσως ήρθαν πρόσφατα στην Ελλάδα και δεν ξέρουν ακόμα ή φοβούνται να διεκδικήσουν δικαιώματα. Λογικό εν μέρει.. Τέλος πάντων, απόκληροι από όλες τις μεριές. Το θέμα είναι να τους προσέχουμε πάντα και παντού κι όχι να τους γνωρίσουμε ξαφνικά όταν θα ξαπλώνουμε για βράδυ στο διπλανό παγκάκι. Υπάρχει επίσης κι αυτό: http://tsekouratoi.blogspot.com/2011/10/blog-post_6998.html Δε φταίει που είναι βιαστές οι άνθρωποι. Φταίει που είναι Αλβανοί στη χώρα μας. Γι' αυτό έγιναν βιαστές, αλλιώς δε θα ήταν...
πρώτη φορά είδα πριν λιγα βράδια να γίνεται μάχη ανάμεσα σε ανθρώπους και γάτες.σε λίγο μεταξύ ανθρώπων, για τα σκουπίδια. ποτέ δεν μπορούσα να φαντασθώ τέτοιες εικόνες, στην εξώπορτά μου, μας.
ΚΚΜ
liakada, έχεις απόλυτο δίκιο. Αναφερόμουν στις στιγμές που μας χαρίζει ο Γιώργος μέσα από το μπλόγκ του αλλά διαβάζοντας το σχόλιό σου, σκέφτηκα οτι πέρα από τον πόνο, τη θλίψη, την αγανάκτηση και τον θυμό, ίσως αυτές οι εικόνες τελικά μας "γλυκαίνουν" και σαν ανθρώπους - με την έννοια της απάλειψης της αδιαφορίας. Αυτό δηλαδή που λές και συ με τη φράση "να μας δίνουν κουράγιο". Τέτοιες εικόνες, τέτοιες στιγμές και με τον τρόπο που την παρουσίασε ο Γιώργος, κάνουν το βλέμμα μας πιο ανθρώπινο (κάτι που εμένα με "γλυκαίνει" και με γλυκαίνει). Σ ευχαριστώ για την αφορμή που μου έδωσες γι αυτή την οπτική :)
Έτσι είναι, Γιώργο. Έχεις δίκιο.
Εμείς ξέρουμε ή έστω μαθαίνουμε σιγά - σιγά το μέτρο της αξιοπρέπειας, το καταλαβαίνουν "οι απέναντι και από πάνω" (δίχως εξαιρέσεις);
[Εξαιρετικό και κοφτερό κείμενο, Γιώργο!]
Ευχαριστώ για τα σχόλιά σας.
ΥΓ: Ιδανική αυτόχειρα ομολογώ πως λίγα "πιάνω" από αυτά που λες. Το λινκ που παραθέτεις είναι εμετικό
Λοιπόν, έπιασες το ένα βασικό όταν λες εμετικό το λινκ. Με αηδίασε και μένα προσωπικά. Καλύτερα το συγκεκριμένο σάιτ να περιοριστεί στις ειδήσεις της σόουμπιζ όπως καλά ξέρει να κάνει. Λοιπόν, το άλλο βασικό είναι να προσέχουμε τους απόκληρούς όλες τις εποχές και ιστορικές στιγμές και όχι μόνο όταν βρισκόμαστε στη θέση τους όπου αναγκαζόμαστε να τους παρατηρήσουμε αφού πλέον ανήκουμε στην ομάδα τους. Γιατί πολλοί αυτόν τον καιρό θα γίνουν άστεγοι..
Δημοσίευση σχολίου