Τη βλέπω σκυμμένη με προσήλωση πάνω στα χαρτιά της να δημιουργεί έναν κόσμο παράξενο, είτε ερμηνεύοντας αυτόν που είναι γύρω της, είτε φτιάχνοντας έναν δικό της - αδιάφορο της είναι τι από τα δύο. Χαίρεται μονάχα που δημιουργεί. Πόσο θα ήθελα όμως να πάρω τους μαρκαδόρους της κόρης μου μια μέρα να φτιάξω έναν κόσμο παράξενο, όπως τον θέλω εγώ.
12 σχόλια:
παράξενος μα και τόσο όμορφος και αθώος τούτος ο κόσμος!
Τρομερή η κόρη σου, τρομερός κι εσύ.
Να τα φυλάξεις σαν τα πιο πολύτιμα αντικείμενα σου ...
Να τα φυλάξεις .
Και σου εύχομαι να βρεθείς κάποια μέρα στα πιο βαθιά ... γεράματα , κι αυτά τα σχεδιάσματα , να είναι ακόμα δίπλα σου και να τα καμαρώνεις ... να λες :
- Τί όμορφα , τι παράξενα , που ζωγράφιζε η Στέλλα .
Ο τρόπος που ζωγραφίζει τα μάτια δείχνει μεγάλη ωριμότητα για την ηλικία της.
Πολύτιμοι θησαυροί τέτοιες ζωγραφιές και μοναδικές οι αναμνήσεις που θα σε συντροφεύουν κι εσένα αλλά και τη Στέλλα σου :-)
Εκφραστικότατες!!!
Μ αρέσει πολύ η πρώτη.
Θα είχε ενδιαφέρον να τη ρώταγες τί είναι η καθεμιά και να το γράψεις κάπου.
Φιλιά σε όλους!
Ο φίλος μου ο χαζομπαμπάς :)
Είναι υπέροχο το πόσο εκφραστικά έκανε τα πρόσωπα. Και πάντα βγάζουν κάποιο συναίσθημα.
Πολλές φορές ονειρεύτηκα να μπορούσα να κάνω το ίδιο βλέποντας και τα δικά μου παιδιά. Πώς ξαναγίνεται όμως κάποιος παιδί; Είναι τόσο δύσκολο!
μπαμπάδες και κόρες
σχέσεις αναμφισβήτητα αδιαφιλονίκητες
@λύχνος καιόμενος: Παράξενος σίγουρα... όμορφος, συμφωνώ. Αθώος; Νομίζω άγνωστη έννοια εντός συνόρων του κόσμου αυτού...
@Τheorema: εντάξει τώρα.... αυτά τα σχόλια τα λατρεύω... :)
@silia: η φύλαξη και η οργάνωση είναι και επαγγελματική διαστροφή ξέρεις....
@nefosis: πάω να τα συγκρίνω με τα μάτια που ζωγραφίζω εγώ... χιχιχιχι
@Polyanna: πολύτιμες σίγουρα- και να φανταστείς πως τις μαζεύω από τα σκουπίδια...
@Dina Vitzileou: δεν είναι κάτι παραπάνω από "ανθρωπάκια". Τη ρώτησα.
@Σταυρούλα: ναι καλά.... λίγο είμαι... λλλίγο!
@Margo: νομίζω πως μόνο κλέβοντας παιδικότητα μπορείς να γίνεσαι κάπως παιδί- το καλύτερο είναι να κλέβεις τα δικά σου παιδιά :)
@roubinakiM: ξέρω που το πας, αλλά δεν θα τσιμπήσω :)
Ε όχι και παράξενες οι ζωγραφιές του παιδιού... η δεύτερη είναι ίδιος εσύ :Ρ
Να ζήσει, χρόνια της πολλά!!!
ανεκτίμητο!
πόσο θέλω να μάθω πώς το μυαλουδάκι οδηγεί το χεράκι, πώς η φαντασία απεικονίζει την πραγαμτικότητα...
Δημοσίευση σχολίου