Το ποίημα της Κατερίνας

Που βλέπεις

κάτι παγωμένα πρωινά του χειμώνα

όσους δεν μπόρεσαν ποτέ

να κρυφτούν

και ποτέ να φανούν

να μένουν αναποφάσιστοι

να περπατούν

χωρίς ποτέ να φεύγουν

και ποτέ να έρχονται

στους άδειους δρόμους

των παλιών βιομηχανιών

των ποταμών που βρωμάνε

των αποθηκών των logistics

με τους νυσταγμένους φορτηγατζήδες

της νύχτας που ξεκολλά βίαια

των ονείρων που τελειώνουν απότομα

που βλέπεις

κάτι πρωινά πριν ξυπνήσει η πόλη

τα φαντάσματα

***
ο πίνακας είναι του Νίκου Χουλιαρά