Η Δέσπω Διαμαντίδου πέθανε το Φεβρουάριο του 2004 - την ίδια χρονολογία έχει ως παραγωγή και το δικό της «Ταξίδι(α) στη μνήμη» (ΕΡΤ). Το ταξίδι της τελειώνει (περίπου) με τη φράση «μου λείπει τρομερά η Μελίνα». Και ακολουθεί η «Αγάπη που 'γινε δίκοπο μαχαίρι» από τη «Στέλλα». Και πάνω στη φωνή της Μερκούρη, η γερασμένη αλλά τρομακτικά γυμνή φωνή της Διαμαντίδου τραγουδά «Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι, κάποτε μου 'δινες μόνο τη χαρά, μα τώρα πνίγω τη χαρά στο δάκρυ, δεν βρίσκω άκρη, δεν βρίσκω γιατρειά». Το πλάνο είναι κοντινό και πλαϊνό και κόντρα στο φως. Ύστερα από λίγες μέρες το φως έσβησε για τη Δέσπω Διαμαντίδου.
Λέει στη συνέντευξή της: «εγώ δεν διδάσκω (θέατρο), γιατί δεν πιστεύω πολύ στη διδασκαλία... δεν έμαθα τίποτα, μπήκα στη Σχολή και βγήκα χειρότερη από ό,τι μπήκα - παρόλο ότι πήρα άριστα και με προσέλαβε το Εθνικό. Πιστεύω ότι βρίσκεις μόνος σου τον εαυτό σου στο θέατρο. Σιγά-σιγά και με σκληρή δουλειά»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου