Το ποίημα του Boris

Κι αφού

Δεν είναι πια για εμάς τα καλοκαίρια
Οι παραθερισμοί
Και τα νησιά
Θα κολυμπήσω -σου είπα
Στο βιβλίο μου
Κι άρχισα να τρέχω γυμνός στον ήλιο
Και βούτηξα κάτω από τις πρώτες λέξεις
Και βγήκα στα μισά του νοήματος
Ανακατέβοντας τα γράμματα στην επιφάνεια
Κι ύστερα κι άλλα κι άλλα μακροβούτια
Τρυπώντας το γαλάζιο του ποιήματος
Βυθό
Σαλεύοντας οριστικά όσα ο ποιητής
Ήθελε να πει
Και παίρνοντας μαζί μου φεύγοντας
Ερωτευμένους αστερίες
Παγωμένες πέτρες
Και θολά γυαλάκια
Στις φούχτες μου
Όχι - δεν είναι μόνο αυτό
Είναι που επιστρέφοντας βρέχω το χαρτί
Με τα δάκρυά μου
Τα καλοκαίρια μου είναι πια ποιήματα
Κάπως ασυγύριστα ομολογώ
Σαν ταραγμένη θάλασσα

***
Ο πίνακας είναι του Τάσου Μαντζαβίνου