Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Η Μαριώ του Νοέμβρη έγινε Επίτροπος

Πώς λέμε «ο Καραγκιόζης-φούρναρης»; Έτσι….

Συμπεράσματα:
1) Η εκπρόσωπος της Γενιάς του Πολυτεχνείου δεν είναι δυνατό «να ηγηθεί πολιτικά του τομέα της καταστολής» και είναι δυνατό να ηγηθεί πολιτικά του τομέα της ναυτιλίας και της αλιείας.
2) Η προϋπηρεσία στην Σοσιαλδημοκρατία είναι απαραίτητη για το ψάρεμα (στα θολά νερά) και τα καράβια (που βουλιάζουν).
3) Άλλο υφυπουργός καταστολής και άλλο Επίτροπος στο Ευρωπαϊκό κογκλάβιο.

Ωραία η πορεία της Μαριώς: από την Επανάσταση στη Διαχείριση…

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Φτου

Σε τηλεοπτική διαφήμιση της Cosmote ακούγεται ένα ευρηματικό μήνυμα: "Φτου ξελευθερία". Σε όσους δεν ξέρουν μοιάζει μια ακόμη ευφάνταστη ατάκα. Σε όσους ξέρουν όμως ότι είναι ένα παλιό πολιτικό σύνθημα γραμμένο στους τοίχους της Μεγάλης μας Πόλης, με άλλο περιεχόμενο, άλλο ζητούμενο και άλλη ηθική μόνο περιφρόνηση και θυμό μπορεί να προκαλεί η ανέμπνευστη ιδέα ενός ηλίθιου διαφημιστή να το συνδέσει με ένα προϊόν της καταναλωτικής βιτρίνας μας. Άλλη η "ξελευθερία" των συνθημάτων και άλλη της τηλεόρασης βέβαια...



Καθώς η πορεία του Πολυτεχνείου προχωρούσε πριν από μια εβδομάδα στη Σταδίου βρήκα γραμμένο σε ένα τοίχο κι άλλο σύνθημα. Όμως αυτό πολύ φοβάμαι πως δεν θα το πάρει κανείς να το κάνει ατάκα σε διαφήμιση μακαρονιών ή χριστουγεννιάτικων παιχνιδιών.

Οι δρόμοι της Μεγάλης μας πόλης μοιάζουν συχνά με μεγάλο βιβλίο και οι τοίχοι των γκρίζων σπιτιών μας με τις σελίδες του. Σε ένα σχολείο στους Αμπελόκηπους είδα προχθές αυτό το σύνθημα με τη φράση του αγαπημένου παππού.

Και είναι αλήθεια πως με τα μάτια της ψυχής ο παράδεισος μοιάζει να είναι ένα είδος βιβλιοθήκης. Το πικρόχολο σχόλιό μου: δεν ξέρω πολλές βιβλιοθήκες στην Ελλάδα που να μοιάζουν με παράδεισο...

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο...

... δεν είναι ότι ουσιαστικά αναγκάστηκα να δώσω φακελάκι στο μαιευτήρα με περιεχόμενο ενάμισυ μηνιάτικο ενός μέσου εργαζόμενου της γενιάς μου...

Αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο είναι ότι ο σάπιος το άνοιξε και μέτρησε αν του έδωσα ακριβώς όσα μας είχε πει...

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

16 Νοέμβρη και η "Σημασία"

Στο αφήνω χρόνια τώρα, δεκατέσσερα, στο χέρι κρυφά, σαν μήνυμα μυστικό και υπόσχεση. Ήταν 16 Νοεμβρίου 1995 όταν το βρήκα πρώτη φορά και στο έδωσα εκεί κοντά στο άγαλμα στο Πολυτεχνείο...

Έχω ξαναγράψει εδώ μέσα για τον Ποιητή. Μην το ξεχνάτε: η δημοκρατία κερδίζεται, δεν χαρίζεται...

"Ο πόνος που εκφράζουμε δεν είναι παρά
η σημασία που δίνουμε στη ζωή,
επιμένοντας στην ουσία της.
Αν υπήρχε μια δύναμη να μας κρίνει,
θα μας χάιδευε πριν απ' τον ύπνο μας
τα μαλλιά, αναγνωρίζοντας πως
αγαπήσαμε το έργο της."

Νικηφόρος Βρεττάκος

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

«Μπαμπά αυτός έχει πεθάνει;» (Μέρος τρίτο)

Το χαοτικό χαρακτήρα αυτής της δεκαετίας διεθνώς θα ακολουθήσει και η περιγραφή της συνοπτικά εδώ. Τη δεκαετία αυτή λοιπόν ορκίζεται πρόεδρος των ΗΠΑ και δολοφονείται ο John Fitzgerald Kennedy, δολοφονούνται επίσης ο μαύρος πολιτικός αγωνιστής Martin Luther King και ο επαναστάτης Ernesto “Che” Guevara.. O Andy Warhol παρουσιάζει ένα πίνακα που παριστάνει 100 κονσέρβες. Η ποπ αρτ γεννιέται την ίδια χρονιά που ένα βρετανικό συγκρότημα, οι Beatles, κατακτούν τον κόσμο με την πρώτη τους επιτυχία, το “Love me do”. Για την ταινία «Κλεοπάτρα», η Liz Teylor αμείβεται με πάνω από 6.9 εκ. δολάρια και επιπλέον 30 εκ. δολάρια ως ποσοστά πάνω στις εισπράξεις από την προβολή του φιλμ., ενώ το «Ψυχώ» του Alfred Hitchcock ή η «Μελωδία της Ευτυχίας» καθηλώνουν εκατομμύρια θεατές στους κινηματογράφους όλου του κόσμου, κάτι που δεν κάνει το 8 1/2 του Federico Fellini στην Ιταλία, ή οι ταινίες του Γκοντάρ και της Νουβέλ Βαγκ στη Γαλλία, αλλά δεν είναι και αυτός ο σκοπός τους. Με νόμπελ λογοτεχνίας βραβεύονται εκτός των άλλων αυτή τη δεκαετία ο John Steinbeck, ο Samuel Becket και ο Jean-Paul Sartre, ο τελευταίος αρνείται να το παραλάβει.. Τη δεκαετία αυτή γίνεται η πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς από τον Κρίστιαν Μπάρναρντ και ο άνθρωπος «κατακτά» το διάστημα (ΕΣΣΔ) και το φεγγάρι (ΗΠΑ). Ο «Γαλλικός Μάης», η εισβολή των σοβιετικών στην Τσεχοσλοβακία, το φεστιβάλ του Γούντστοκ, η εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ, η «Πολιτιστική Επανάσταση» στην Κίνα είναι γεγονότα της δεκαετίας αυτής. Επίσης τα χρόνια αυτά ιδρύονται οι “Doors”και οι “Rolling Stones”, εμφανίζεται στη δισκογραφία ο Bob Dylan, ο Umberto Eco εφορμά με τη σημειολογία, ο Jacque Derida με την αποδόμηση, ο Claude Levi-Stross με τον στρουκτουραλισμό, o Jean-Paul Sartre με τον υπαρξισμό.

Άφησα πολλά απ’ έξω. Το θέμα δεν είναι να είμαι έστω σχετικά πλήρης στην ενδεικτική επιλογή των γεγονότων.
Αυτό που δεν θα αφήσω απέξω είναι η ερμηνεία του τίτλου:
Κάθεσαι λοιπόν με ένα πιτσιρίκο τα βράδια και επιλέγεις μουσική να ακούσεις. Σε κάποιες κασετίνες έχει και βιβλιαράκια με φωτογραφίες. Κάνεις το λάθος και λες πως ο Ξυλούρης έχει πεθάνει. Και ο επόμενος/επόμενη που θα ακούσετε μαζί, ή θα δείτε σε μία ταινία θα φέρει την αμείλικτη ερώτηση: «Μπαμπά αυτός έχει πεθάνει;». Και δυστυχώς έχουν πεθάνει πολλοί, οι περισσότεροι από αυτούς που βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε.

Το θέμα λοιπόν είναι: εκτός από τους εκπροσώπους της μήπως έχει πεθάνει και η ίδια η δεκαετία του ’60; Τι μένει από αυτήν; Μόνο τα Νέα Μέσα Αποθήκευσης ευθύνονται που είναι παρούσα τόσο πολύ αυτή η εποχή στην καθημερινότητά μας, η μήπως είμαστε πιο φτωχοί σε τέχνη, πολιτική και ιδέες στην εποχή μας;
Πάντως πριν από λίγα καιρό γνώρισα μία λίγα χρόνια μικρότερη κοπέλα που δεν ήξερε ποια είναι η Σωτηρία Μπέλλου!

ΥΓ: Θα ήθελα πολύ να απαντήσω στον τίτλο: «Ναι, η δεκαετία του ’60 έχει πεθάνει». Αυτό θα σήμαινε ότι η δική μας εποχή κάτι θα γεννούσε…

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

«Μπαμπά αυτός έχει πεθάνει;» (Μέρος δεύτερο)

Η επιλογή των γεγονότων αυτού του χρονολογίου είναι βέβαια ενδεικτική και εξαιρετικά ελλειπής. Απλά αναδεικνύει και κυρίως υπονοεί τα φαινόμενα της δεκαετίας, τα πρόσωπα και τις αλλαγές. Ο διάλογος του ελληνικού χρονολογίου με το διεθνές που θα ακολουθήσει στο επόμενο ποστ είναι αυτό που αναφέρθηκε για το συγχρονισμό της εσωτερικής κατάστασης της Ελλάδας με την εξωτερική/διεθνή κατάσταση.
- Το 1959 παίζονται οι «Όρνιθες» του Αριστοφάνη από το Θέατρο Τέχνης στο Ηρώδειο.
- Το 1960 γεννιέται το φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη και ο Χατζηδάκις ντύνει με τη μουσική του το “Never on Sunday” του Jyles Dassin με την υπέροχη Μελίνα Μερκούρη.
- Το 1961 συγκροτείται η Ένωση Κέντρου.
- Το 1962 κυκλοφορεί το «Τρίτο στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή, η «Καγκελόπορτα» του Αντρέα Φραγκιά, τα «Μηχανάκια» του Μένη Κουμανταρέα.
- Το 1963 δολοφονείται ο Γρηγόρης Λαμπράκης ενώ στους κινηματογράφους παίζεται το “America America” του Elia Kazan και τα «Κόκκινα Φανάρια» του Ντίνου Δημόπουλου. Την ίδια χρονιά ο Γιώργος Σεφέρης παίρνει το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
- Το 1964 ηχογραφείται το «Άξιον Εστί» των Οδυσσέα Ελύτη και Μίκη Θεοδωράκη, ενώ όλη η υφήλιος χορεύει το συρτάκι του Αλέξη Ζορμπά, ή μάλλον του Anthony Quinn στην ταινία της 20th Century Fox.
- To 1965 κυκλοφορεί το «Λάθος» του Σαμαράκη, ενώ ο Γεώργιος Παπανδρέου παραιτείται μετά από απαίτηση του βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄ από πρωθυπουργός.
- Ήταν 23 Φλεβάρη 1966, 6.30 το απόγευμα, στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου στον 5ο όροφο στο κτίριο του ΟΤΕ, όταν η Ελένη Κυπραίου ανακοινώνει τη γέννηση της Ελληνικής Τηλεόρασης. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το «Ζ» του Βασίλη Βασιλικού, ενώ ο Θεοδωράκης μελοποιεί τη μόλις εκδοθείσα Ρωμιοσύνη και τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου.
- Το 1967 η Χούντα των Συνταγματαρχών ανατρέπει τη Δημοκρατία.
- Το 1968 ο Αριστοτέλης Ωνάσης παντρεύεται στο Σκορπιό την πρώην Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ Jackie Kennedy, ενώ το ΚΚΕ διασπάται σε «Εσωτερικού» και «Εξωτερικού».
- Το 1969 ενώ στα Μάτταλα η διεθνής των χίπηδων έπινε μπάφους, ο Διονύσης Σαββόπουλος κυκλοφορεί το «Περιβόλι του Τρελού» και στου Βοσκόπουλου τα αυτιά μπαίνουνε ψύλλοι…

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

«Μπαμπά αυτός έχει πεθάνει;» (Μέρος πρώτο)

Ο Διονύσης (Σαββόπουλος) ετοιμάζει τον προσεχή Δεκέμβρη μαζί με πολλούς άλλους (Στέλιο Ελληνιάδη, Σώτη Τριανταφύλλου, Γιάννη Τσεκλένη, Παύλο Τσίμα) ένα ενδιαφέρον μνημόσυνο της δεκαετίας του ’60. Μιας δεκαετίας-μύθου για την ελληνική και διεθνή κατάσταση. Η δεκαετία αυτή ίσως να μην κράτησε ακριβώς δέκα χρόνια, πιστεύω πως ξεκίνησε γύρω στα μισά του ‘50 και ολοκληρώθηκε με τη μεταπολίτευση. Ήταν λοιπόν μια «δεκαετία» που σηματοδότησε την οικονομική, πολιτική, καλλιτεχνική έξοδο από τα δεινά της δικτατορίας του Μεταξά, τον Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο, όπου τα κοινωνικά δεδομένα (οικογένεια, εργασία, ΜΜΕ) και η κουλτούρα σημείωσαν μια έκρηξη αλλαγών και ανατροπών, όπου ο καταναλωτισμός, η αστικοποίηση και η μετανάστευση τώρα περισσότερο από ποτέ μετέβαλαν οριστικά μια κοινωνία παραδοσιακή σε σύγχρονη.

Είναι μια δεκαετία-αναφορά για τους ανθρώπους των μετέπειτα χρόνων, μια δεκαετία που η Ελλάδα φάνηκε να συμβαδίζει με τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο ή να την αφορούν ταυτόχρονα οι αλλαγές και τα φαινόμενα των κοινωνιών του.. Η σχέση αυτή φάνηκε να έχει πλατειά κοινωνική αναφορά, δεν ήταν πια δυτικότροπες ιδιοτροπίες μιας ταξικής ελίτ που κατέτασσαν την Ελλάδα στις δυτικές χώρες.

Είναι σαφώς η έκρηξη δημιουργίας μιας πλειάδας καλλιτεχνών που συγκροτεί ακόμη και σήμερα το μύθο του ’60. Και όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για όλο τον κόσμο. Σημαντικά γεγονότα ιστορικά, επιστημονικά, πολιτικά και καλλιτεχνικά άλλαξαν γρήγορα και οριστικά τις δυτικές κοινωνίες.

Θα προσπαθήσω στις επόμενες δύο αναρτήσεις να περιγράψω αυτό το κλίμα για την Ελλάδα και τον κόσμο.

Οφείλω πρώτα όμως να εξηγήσω τον τίτλο αυτού του αφιερώματος. Ή όχι; Θα δούμε στο επόμενο ποστ…….

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Το δελτίο των 8

Βέβαια στο δελτίο των 8 δεν θα ακούσεις ποτέ ειδήσεις. Έτσι σου μένει χρόνος να σκεφτείς ένα δικό σου δελτίο, με τα συμβάντα της καθημερινής σου ζωής...

1. Μετέφερα στα χέρια το γιο μου κοιμισμένο από το αυτοκίνητο στο κρεβάτι του 2. Οι φακές ζεστάθηκαν στο κατσαρολάκι 3. Το πρωί το εκδοτήριο εισιτηρίων ήταν κλειστό 4. Έξω βρέχει, μέσα μου βρέχει 5. Η τράπουλα είναι στο τραπέζι, ξεχασμένη από προχθές 6. Η κούνια τοποθετήθηκε στο δωμάτιό μας, περιμένοντας τη μπέμπα σε λίγες μέρες 7. Οι σύντροφοι πάλι συζητούσαν χθες για την ενότητα της Αριστεράς 8. Τέλειωσε το μελάνι στο στυλό: δυο γεγονότα αναβάλλονται