Τιμώντας την επέτειο…

…Χρωστάμε ένα νέο «ΟΧΙ» στο φασισμό.

… «Μεσάνυχτα στην πλατεία Αττικής και βρίσκονταν παραταγμένα περίπου 80 άτομα. Γυναίκες μέσης ηλικίας, δεκαπεντάχρονα παιδιά, ηλικιωμένοι. Στέκονταν μπροστά στη διμοιρία των ΜΑΤ και φώναζαν: «Δεν είναι άνθρωποι οι λαθρομετανάστες, είναι σκουλήκια» και «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες». Ο επικεφαλής της διμοιρίας προσπάθησε να διαπραγματευτεί. Το μπουλούκι άνοιξε και πετάχτηκε μια ομάδα νέων, γυμνασμένων, με ρόπαλα. Χτύπησαν έναν διερχόμενο, μάλλον μετανάστη, που έπεσε αναίσθητος. Ακολούθησαν επέμβαση των ΜΑΤ, μικροτραυματισμοί και προσαγωγές. Ορισμένοι παρέμειναν, αποτελώντας τη νυχτερινή ομάδα περιφρούρησης της πλατείας Αττικής.»…

**********

η φωτογραφία είναι του 1938, από τη «Νύχτα των κρυστάλλων»

Χρόνια ραδιοφώνου: "Μελωδία"

Ήταν αρχές του 1998, μια κρύα και συννεφιασμένη μέρα, από αυτές που αφήνουν για ανεξήγητους λόγους ίχνη στη ζωή μας. Ένα στρατιωτικό φορτηγό διασχίζει τους δρόμους της Αθήνας και του Πειραιά με προορισμό το μεγάλο λιμάνι, όπου και αδειάζει φανταράκια που μυρίζουν… «ψαρίλα». Ο στόχος είναι οι άνδρες να στελεχώσουν τις στρατιωτικές μονάδες της ανεμόεσσας Λήμνου. Για να φυλάνε… την πατρίδα. Πρέπει να φορούσα ό,τι φοριόταν, παρόλα αυτά το κρύο πάγωνε την ψυχή μου. Κάθομαι στην άκρη της καρότσας με ένα τρανζιστοράκι στα χέρια και τα ακουστικά στ' αυτιά να με ποτίζουν με μουσικές του Άσιμου. Ο «Μελωδία» έχει αφιέρωμα στη μνήμη του με αφορμή τα 10 χρόνια από το θάνατό του. Αποχαιρετώ γνώριμες γωνιές της πόλης των φοιτητικών μου χρόνων καθώς το φορτηγό κυλάει στα σωθικά της. Γωνιές και αναμνήσεις που μοιάζουν πιο αφιλόξενες από τις ξένες, που η μοναξιά τις κάνει αμείλικτες. Εκείνη την ημέρα ο σταθμός ήταν η μόνη συντροφιά μου. Μέχρι που το πλοίο για Λήμνο αποχώρησε.

Δεν ξέρω πόσες φορές πεθαίνει ένας άνθρωπος, σ’ εμάς πάντως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο Α΄ πεθαίνει σχεδόν κάθε φορά που πάμε στην Κόρινθο. Εξάλλου το λένε και οι ειδήσεις: όταν η Κ. ήταν στη Βρετανία για πρακτική και εγώ φύλαγα τα ανατολικά σύνορα της πατρίδας μας…, είχα ηχογραφήσει σε μια κασέτα τις αγαπημένες μας εκπομπές και της την είχα στείλει. Η μία πλευρά ήταν ο Οδυσσέας Ιωάννου (η δικιά της), η άλλη (η δικιά μου) ο Κώστας Θωμαΐδης και κάπου εκεί μέσα και ένα δελτίο ειδήσεων με την έκτακτη είδηση του θανάτου του «εθνάρχη».Τα χρόνια πέρασαν, παντρευτήκαμε, κάναμε παιδιά, η κασέτα παράπεσε, μετά ξαναβρέθηκε Σήμερα πια, τις «δύσκολες» ώρες των ταξιδιών που το ραδιόφωνο δεν πιάνει «ανεκτούς» σταθμούς, στο αυτοκινητάκι μας παίζει μια κασέτα, ακούγεται ένας σταθμός, δυο εκπομπές που κάποτε έδεναν δυο μοναξιές –μια στη Δύση και μια στην Ανατολή- και τώρα μας δένουν –δια της επαναλήψεως- με το παρελθόν της ζωής μας

Ο «Μελωδία» εδώ και μήνες νομίζω, είναι ένα φάντασμα. Τα Σαββατοκύριακα παίζει μουσική με play list, και οι παραγωγοί του μειώθηκαν δραματικά τις καθημερινές. Έφυγε και ο Οδυσσέας, ο Θωμαΐδης δεν είναι πια εκεί και πολλοί άλλοι.

Το ραδιόφωνο είναι ένα «Ρέο» στους δρόμους της πόλης, μια περιφερόμενη μοναξιά, ένας θάνατος που επαναλαμβάνεται στα ταξίδια μας, η πρώτη αγουροξυπνημένη μελωδία της μέρας, η βραδινή μελέτη και άλλα πολλά. Δεν ξέρω, νομίζω όμως πως η ζωή μας δεν μπαίνει σε play list...

Tο κεντρικό δελτίο ειδήσεων

Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας

Είναι το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA.

330 εργαζόμενοι απολύονται από την εταιρία FULGOR στην Κόρινθο. Σε παγκορινθιακό συλαλλητήριο αλληλεγγύης καλούν σήμερα τα τοπικά εργατικά κέντρα και ο Εμπορικός Σύλλογος. Στο 25% υπολογίζεται η ανεργία στον άλλοτε πρώτο σε ανάπτυξη νομό της χώρας.

274 εργαζόμενοι στη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων (πρώην ΚΕΠΥΟ) του Υπουργείου Οικονομικών είναι στον αέρα της απόλυσης. 48 έχουν ήδη απολυθεί, 170 πρόκειται να απολυθούν στις 14/11 και άλλοι 56 στις 10/4/2011. Οι εν λόγω εργαζόμενοι δουλεύουν για 680 ευρώ και είναι ανασφάλιστοι. Είναι οι άνθρωποι που συχνά στα ρεπορτάζ μας βλέπετε να περνούν ηλεκτρονικά με ρυθμό πολυβόλου τα στοιχεία των φορολογικών μας δηλώσεων.

Σε νέα απεργιακή κινητοποίηση από τις 6.00 π.μ. της Πέμπτης 21/10 έως την ίδια ώρα το Σάββατο 23/10 προχωρούν οι δημοσιογράφοι, διοικητικοί και τεχνικοί της «Απογευματινής». Η εφημερίδα εξακολουθεί για 4ο μήνα να χρωστά τις δεδουλευμένες αποδοχές στους εργαζόμενούς της.

607.035 άνθρωποι βρίσκονται χωρίς δουλειά στην Ελλάδα, σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή. Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 130.328 άτομα σε σχέση με τον Ιούλιο του 2009 (αύξηση 27,3%) και κατά 24.671 άτομα σε σχέση με τον Ιούνιο του 2010 (αύξηση 4,2%). Πιο αναλυτικά, στις γυναίκες, το ποσοστό ανεργίας ανήλθε στο 15,7% από 13,8% τον Ιούλιο του 2009, ενώ στους άνδρες αυξήθηκε στο 9,4% από 6,6%. Τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας παρατηρούνται στους νέους ηλικίας 15-24 ετών (32,6%) και 25-34 ετών (15,8%).

Στις διεθνείς μας ειδήσεις τώρα.
Άρωμα αισιοδοξίας σκορπάει στους εργαζόμενους όλου του κόσμου που πλήττονται από την οικονομική κρίση η πείσμων αντίσταση των γάλλων εργαζομένων και της νεολαίας. Στα 3,5 εκατομμύρια έφτασε ο αριθμός των διαδηλωτών. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις επεκτάθηκαν στα 12 διυλιστήρια της Γαλλίας τις τελευταίες επτά ημέρες, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζεται η απεργία των λιμενεργατών στο μεγαλύτερο λιμάνι διακίνησης πετρελαίου, το Φος-Λαβερά, κοντά στη Μασσαλία..

*********************
Το δελτίο αυτό δεν είναι πιθανό να υπάρξει ποτέ στο MEGA.

Νυχτερινό σκηνικό

Βρέχει έξω απ' το παράθυρο.

Η βροχή τρυπάει τη νύχτα.

Όπως οι λέξεις τη λευκή σελίδα.

Μια αναμμένη λάμπα αναζητεί τον ένοχο

όμως ο ύποπτος κοιμήθηκα γυμνός

σχεδόν ανυπεράσπιστος.

Μόνο με τη βροχή-

σιγά-σιγά πλημμύρισε τα όνειρά μου.

*******************

η φωτογραφία είναι του Bruce Davidson

Η λειτουργία της κυβέρνησης

Το Υπουργείο Πολιτισμού απολύει 1200 περίπου εργαζόμενους, αρχαιολόγους, τεχνίτες, αρχαιοφύλακες κ.α. και οδηγεί σε κλείσιμο αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία λόγω έλλειψης προσωπικού.

Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη εξαπολύει καπνογόνα στους υπό απόλυση 1200 περίπου εργαζόμενους του Υπουργείου Πολιτισμού, οι οποίοι υπερασπίζονται το δικαίωμα στην εργασία και διαμαρτύρονται.

Το Υπουργείο Υγείας απαγορεύει το κάπνισμα και όχι τα καπνογόνα που το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη εξαπολύει στους απολυόμενους του Υπουργείου Πολιτισμού, οι οποίοι υπερασπίζονται το δικαίωμα στην εργασία.

Το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης δεν υπερασπίζεται το δικαίωμα εργασίας των απολυόμενων του Υπουργείου Πολιτισμού, οι οποίοι διαμαρτύρονται και γι’ αυτό το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη τους εξαπολύει καπνογόνα, αλλά υπερασπίζεται [ας πούμε] το… δικαίωμα των διαβητικών στον ακρωτηριασμό ως οικονομικότερη επιλογή από το να τους παρασχεθούν ειδικά θεραπευτικά υποδήματα .

Το Υπουργείο Παιδείας και δια βίου μπλα-μπλα εκπαιδεύει τους επόμενους αρχαιολόγους, αρχαιοφύλακες, τεχνίτες κ.α. που θα αντικαταστήσουν στις επόμενες απολύσεις τους 1200 περίπου απολυόμενους του Υπουργείου Πολιτισμού, τους οποίους το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη θα χτυπάει με καπνογόνα γιατί διαμαρτύρονται, καπνογόνα που το Υπουργείο Υγείας θα επιτρέπει τη χρήση τους σε όσους διαμαρτύρονται.

Το Υπουργείο Οικονομικών αρνείται εδώ και 24 μήνες την πληρωμή των υπό απόλυση 1200 περίπου εργαζόμενων του Υπουργείου Πολιτισμού, αλλά πληρώνει τακτικά τους εργαζόμενους του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη που τον προστατεύουν πετώντας καπνογόνα στους απολυόμενους, οι οποίοι υπερασπίζονται το δικαίωμα στην εργασία και διαμαρτύρονται.

Ο Πρωθυπουργός συντονίζει το έργο της κυβέρνησης που απολύει εργαζόμενους, τους οποίους εξάλλου 2 χρόνια τώρα δεν πληρώνει και στους οποίους επιτίθεται με καπνογόνα κάτω από την Ακρόπολη επειδή υπερασπίζονται το δικαίωμα στην εργασία και διαμαρτύρονται.

Ισόβια

η ζωή μας γυμνή

Όσο ο καιρός είναι ακόμα καλός, το σούρουπο βγαίνω το σεργιάνι μου στον κόσμο. Με την κόρη μου στο καρότσι της χανόμαστε στις διαδρομές της μεγάλης μας πόλης. Προτιμώ τις συνοικίες με μικρά σπίτια και πλατείες («οι πολυκατοικίες κρύβουν τους ανθρώπους»), γιατί αδιάκριτα σχεδόν παρακολουθώ τη ζωή των άλλων ανθρώπων. Τις μυρωδιές από τα φαγητά που μαγειρεύουν, τους καυγάδες των μεγάλων και τα παιχνίδια των μικρών, μουσικές, τσιγάρα στα μπαλκόνια και μπύρες στα παγκάκια, παιδιά που διαβάζουν στο δωμάτιό τους για το σχολείο, την απίστευτη μοναξιά και ασχήμια των σπιτιών όταν οι ανοιχτές τηλεοράσεις αρχίζουν να κραυγάζουν ενημέρωση επιβάλλοντας ταυτόχρονη ησυχία σκέψης παντού. Βλέπω και μικρά μαγαζιά- όσα δεν έχουν κλείσει ακόμη – με ανθρώπους σκυφτούς και κουρασμένους από τη φασαρία και τις αγωνίες της μέρας.

Όλα αυτά και άλλα πολλά μου αρέσουν γιατί δεν έχουν τη βιτρίνα της καινούριας ζωής μας, είναι ό,τι συμπορεύεται με τα φθαρμένα όνειρα μεγαλώνοντας, με τους στόχους που είτε επιτεύχθηκαν, είτε έμειναν πίσω, με τις υποχρεώσεις που εκκρεμούν, με δυο κουβέντες βλέπω μια ζωή δίπλα μου χωρίς περιτύλιγμα, γυμνή.

Σήμερα κάποια στιγμή σταμάτησε μπροστά μας ένα αυτοκίνητο με δυο κορίτσια μέσα, δροσερά. Η συνοδηγός είχε στα χέρια της ένα GPS, αλλά δεν έβρισκε την «οδό Σινοπούλου». Στην Ελλάδα όταν οι ποιητές γίνονται δρόμοι, τονίζονται στην παραλήγουσα, πρόλαβα να σκεφτώ πριν απαντήσω. Έφυγαν και συνέχισα να σκέφτομαι. Θα ήθελα μονάχα να τους πω πως ο δρόμος έχει το όνομα ενός Ποιητή, και ο Ποιητής είναι ένας δρόμος.. Αλλά είμαι σίγουρος πως δεν τις ενδιέφερε.

Να διάολε. Αυτό θέλω να σας πω: είναι όμορφη η ζωή μας γυμνή.

**********
Αύριο στην Πλούμιτσα στη Λακωνία, στη μικρή γειτονιά των άγριων λουλουδιών και των γκρεμισμένων πύργων θα κρυφτούν για πάντα τα οστά του άλλου Ποιητή, του Νικηφόρου Βρεττάκου. Δεν έχει βέβαια καμία σημασία ποιοι θα μιλήσουν γι’ αυτόν…

Έγραψα όλα σχεδόν τα πράγματα
Στα χαρτιά. Έχω αντιγράψει
τα πρόσωπα τ’ ουρανού και της γης.
Ωστόσο επειδή, δε το ξέρω, μπορεί
και να σβηστούν τα όσα έγραψα, όχι
αυτά τα χαρτιά, αλλά η φύση
που αφήνω πίσω μου φεύγοντας
είναι η διαθήκη μου.

[«η διαθήκη», ποίημα από τη συλλογή «Εκκρεμής Δωρεά» του Νικηφόρου Βρεττάκου]

Δύναμη και ειλικρίνεια

“Ευχαριστώ το μπαμπά μου, τη μαμά μου, τα ΜΜΕ που με στηρίζουν, τους βιομήχανους, τους μεγαλέμπορους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και τους εργολάβους που με στηρίζουν που τους στηρίζω, τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που με πίστεψαν που έλεγα πως «λεφτά υπάρχουν», τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, την Κίνα, τα… Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όσους δεν αμφισβητούν την πολιτική μου, τους σπεκουλαδόρους, τους μεσάζοντες, τους μιζαδόρους, τους κλέφτες, τους φοροφυγάδες που τόσα χρόνια μας ακολουθούν και μας περιβάλλουν στο κυβερνητικό έργο μας. Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον ανιψιό του θείου του, τον αντίπαλό μου Κ. Καραμανλή που μου έδωσε τη σκυτάλη της εξουσίας.”

Θα μπορούσε να είναι τμήμα της ευχαριστήριας ομιλίας του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου (πρώην «Γιωργάκη», γνωστού και ως GAP ή Παπανδρέου Γ΄) – αν ήταν ειλικρινής, κατά την τελετή βράβευσής του με το γερμανικό βραβείο «Quadriga», στην κατηγορία σκηνοθ… ουπς, «Δύναμης και ειλικρίνειας». Η βράβευση προβλήθηκε αρκετά στα ΜΜΕ, όσο απαιτεί η συγκυρία προκειμένου να σωφρονιστούν οι πολίτες και να πειστούν στο μονόδρομο επίλυσης των οικονομικών προβλημάτων που ροκανίζουν τη χώρα. Βάζουν πλάτη δηλαδή οι Γερμανοί προκειμένου να θεωρηθεί θαρραλέα και ειλικρινής η πολιτική που εφαρμόζεται. Έξοχη επικοινωνιακή ιδέα, από αυτές που αρέσουν προφανώς στο επιτελείο του πρωθυπουργού.

Αδύναμη όμως (η ιδέα), αφού όλοι ξέρουμε πως η ειλικρίνεια τόσα χρόνια δεν υπήρχε, ούτε καν πέρυσι όταν η υποψήφια κυβέρνηση μας διαβεβαίωνε πως υπάρχουν λεφτά, πως θα γίνουμε η Δανία του Νότου στην εκπαίδευση, όταν μας μιλούσε για την πράσινη ανάπτυξη. Η ειλικρίνεια δεν υπήρχε όταν υπερασπίζονταν στη Βουλή και στον Τύπο τα εργασιακά δικαιώματα που τώρα σοσιαλιστικά αφαιρεί.

Αδύναμη είναι η ιδέα και στο σκέλος της «δύναμης». Νομίζω πως δεν χρειάζεται δύναμη για να εξολοθρεύσεις οικονομικά τους αδύναμους της κοινωνίας, δύναμη χρειάζεται για να εξολοθρεύσεις τα τρωκτικά της εξουσίας, για να εμπνεύσεις την κοινωνική υπευθυνότητα στον πολίτη, για να αφαιρέσεις τα υπερκέρδη από το κεφάλαιο, για να διοχετεύσεις τα κέρδη στην κοινωνία. Δύναμη θέλει να τα βάζεις με τους δυνατούς, όχι με τους αδύναμους.

Όταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός μεταβαίνει στο Βερολίνο για να βραβευτεί ως θαρραλέος και ειλικρινής, είναι σαν να παραδέχεται πως το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν άξιζε ένα τέτοιο βραβείο στο παρελθόν. Άρα βραβεύεται γι’ αυτή την ειλικρίνεια. Πάσο.

Αν και σε αυτή την περίπτωση, πάλι δεν του αξίζει το βραβείο γιατί δεν είχε ποτέ τη δύναμη να το παραδεχτεί αυτό, καθώς ήταν δεκαετίες τώρα δραστήριο μέλος αυτού του πολιτικού σκηνικού που ούτε δυνατό, ούτε ειλικρινές ήταν..

Το Κούκινου και η Ουγκάντα του Βορρά

- Μπορείτε να μας δείξετε πώς να χρησιμοποιούν τα αριθμητάρια;
- Εγώ του βάζω επιπλέον ασκήσεις από αυτές που τους βάζετε, αλλά αντιδράει. Μήπως μπορείτε να του πείτε ότι τις βάζετε εσείς, προκειμένου να τις κάνει;
- Αρνούνται να κοιμηθούν στις 21.00. Μήπως μπορείτε να τους πείτε να κοιμούνται νωρίς, γιατί εμάς δεν μας ακούνε;
- Δεν ΜΟΥ έχουν έρθει ακόμη κάποια βιβλία. Πότε θα τα παραλάβω;
- Διαδραστικούς πίνακες δεν έχει ακόμη το σχολείο;
- Μπορείτε να τους πείτε να μην ζωγραφίζουν στο σπίτι; Έχει γεμίσει τους τοίχους ζωγραφιές.
- Είναι αντιπαιδαγωγικό που της δίνω ένα ευρώ για κάθε εργασία που κάνει;
- Γίνεται τα πρωτάκια να προαυλίζονται άλλες ώρες, γιατί φοβούνται τα μεγαλύτερα παιδιά;

Συγκρατήθηκα και άφησα να κατασταλάξουν λίγο οι εντυπώσεις από τις πρώτες μέρες του σχολείου, τους γονείς και τους δασκάλους, το χελωνάκι που χωρίς φόβο και πάθος κάθε πρωί βαδίζει… την πορεία προς τη γνώση….

Οι παραπάνω κουβέντες ειπώθηκαν στην πρώτη «ενημέρωση γονέων»*. Εκεί ακούσαμε από τη δασκάλα, ότι επειδή έχουν αυξηθεί τα «γνωστικά» δεν είναι εφικτό ακόμη να βγει το πρόγραμμα, ότι λείπουν κάποιες ειδικότητες***, καταλάβαμε ότι υπάρχει ένα θεματάκι με τους καθηγητές που μπήκαν στην πρωτοβάθμια («δεν έχουν τις απαραίτητες γνώσεις», κάτι μου θυμίζει αυτό… κάτι σχετικό με τις σχολικές βιβλιοθήκες και τους βιβλιοθηκονόμους….). Επίσης χωρίς να βγούμε σοφότεροι σε ό,τι έχει να κάνει με τη λειτουργία και το πρόγραμμα του σχολείου (τι έχει αλλάξει βρε αδερφέ από τότε που εμείς πηγαίναμε στο δημοτικό;) ακούσαμε ότι το παιδί στο σχολείο ακούει και στο σπίτι εμπεδώνει τα νέα πράγματα. Εγώ βέβαια σκέφτηκα κάτι καλύτερο, αλλά δεν το είπα: στο σπίτι να ακούει και στο σχολείο να εμπεδώνει. Τέλος παραδώσαμε και τα σχετικά αναλώσιμα με τα οποία ευτυχώς το δημόσιο σχολείο θα μπορεί να λειτουργεί (χαρτιά, χαρτόνια, κόλλες, πλαστελίνες κτλ) παρέχοντας τη συνταγματικά κατοχυρωμένη δωρεάν παιδεία που είναι δικαίωμα όλων (όσων μπορούν να την πληρώνουν έμμεσα και άμεσα) …

Κατά τα άλλα, οι επιχορηγήσεις για τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων έχουν μειωθεί στο 1/3 των περσινών και οι λογαριασμοί ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ δεν έχουν πληρωθεί εδώ και μήνες, ούτε θα πληρωθούν. Τα χρήματα που έχουν δοθεί θα διατεθούν για το πετρέλαιο - χωρίς να είναι βέβαιο αν θα επαρκέσουν, όπως μας ενημέρωσε ο διευθυντής του σχολείου. Εκεί σε λίγο καιρό θα τεθεί το θέμα να πληρώσουμε οι γονείς, οπότε προβλέπω να γίνεται τρελό πανηγύρι… Το θέμα αυτό δεν αφορά μόνο στο εν λόγω σχολείο, αλλά από ό,τι καταλαβαίνω σε πολλά σχολεία της Αττικής (τουλάχιστον). Δεν θα σας απασχολήσω με το «διευρυμένο ωράριο» και τα «γνωστικά» του που επαναλαμβάνονται στο πρόγραμμα του «ολοήμερου» (σχολείου), το οποίο «ολοήμερο σχολείο» δεν θα ασχολείται πλέον με τη «μελέτη», δηλαδή το διάβασμα των μαθημάτων και τις εργασίες τις επόμενης μέρα για τα παιδιά που το παρακολουθούν, και τα οποία θα διαβάζουν τα μαθήματά τους («εμπέδωση») μετά τις 16.00 το απόγευμα που θα συναντούν τους ταλαίπωρους γονείς τους στο σπίτι κουρασμένα και αυτά, όπως και εκείνοι…..ουφ!

Ο Σύλλογος Γονέων έχει εξαιρετική δραστηριότητα και παρέχει μέσω της εθελοντικής προσφοράς πολλά πράγματα καθώς και με καλύτερους οικονομικούς όρους αρκετές δραστηριότητες (μουσική, σκάκι, θέατρο, χορούς κ.α.) τα Σάββατα στο χώρο του σχολείου.

Ήμουν μάλλον αφελής να περιμένω πως θα δω 24 χρόνια μετά την έξοδό μου από το δημοτικό μία βελτιωμένη και σύγχρονη εκπαίδευση. Ο «δάσκαλος» έχει χάσει αρκετή από την αίγλη του, ο νέος δάσκαλος έχει ωστόσο ενισχύσει την κενοδοξία του – το βλέπουμε και… αλλού αυτό –, νοιώθω πως η νέα ορολογία του σχολείου είναι κενή περιεχομένου, ή τουλάχιστον του ανάλογου. Οι γονείς – ναι έχουν και δικαίωμα ψήφου – έχουν «απολέσει τη σφαίρα» και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αγχώνονται τόσο πολύ να φορτώσουν γνώσεις αντάξιες της σκληρής αγοράς τους μικρούς μπελάδες τους.

Ας είναι. Ας πάμε λοιπόν σε κάτι εύθυμο, έτσι, για να μην αφήσω μία αίσθηση γκρίνιας.

[Ο διάλογος γίνεται στην κουζίνα:]
- Μαμά σήμερα κάναμε αγγλικά
- Ναι;
- Ξέρεις πώς λέμε τη μπανάνα στα αγγλικά;
- Πώς;
- ΜΠΑΝΑΝΑ
-…
- … την πίτσα;
- …;
- ΠΙΤΣΑ. Το μπλε;
- πώς;
- μπλου

- Εγώ: Και δεν μου λες…. Το κόκκινο πώς λέγεται, ξέρεις;
- Εκείνος: …. Εεε… ΚΟΥΚΙΝΟΥ

*Ενημέρωση γονέων: οι γονείς λένε τον πόνο τους, και η δασκάλα τον δικό της
** Γνωστικά: οι παλιοί θα τα θυμούνται ως «μαθήματα». Επίθετο που συμπεριφέρεται ως ουσιαστικό…
*** Ειδικότητες ή εκπαιδευτικοί λέγονται σήμερα οι δάσκαλοι και οι καθηγητές

********************
Συμπληρώνεται σήμερα ένας χρόνος από όταν η παρούσα κυβέρνηση ανέλαβε την εξουσία. Είχε υποσχεθεί πως με τα λεφτά «που υπάρχουν» θα φτιάξει μία καινούρια παιδεία μετατρέποντας την Ελλάδα σε «Δανία του Νότου». Φαίνεται πως για να γίνουμε «Δανία του Νότου» πρέπει πρώτα να μετατραπούμε σε Ουγκάντα του Βορρά;