Υπάρχουν κάποιες ιδιαίτερες εκδρομές των παιδικών μας χρόνων σε λίμνες, βουνά ή χωράφια κάτι κατάφωτα κυριακάτικα μεσημέρια του χειμώνα μαζί μ' ανθρώπους που δεν ζουν σήμερα... Δεν θα επαναληφθούν ποτέ φυσικά. Αποτυγχάνω κάθε φορά που επιχειρώ να ανακαταλάβω την ευτυχία τους, τη διαστολή τους. Και το μόνο που μου μένει είναι να γράψω αυτό το σημείωμα για τις εκδρομές των παιδικών μας χρόνων που ολοκληρώθηκαν. Αμετάκλητα.
(Τότε φαινόταν πως δεν θα τελειώσουν ποτέ)
7 σχόλια:
Μα, είναι όμορφες οι παιδικές εκδρομές γιατί κάποτε τελειώσαν.
Πολύ όμορφο!
Είμαστε υποχρεωμένοι να μην τελειώσουν ποτέ γιατί πάνω από τον εαυτό μας είναι τα παιδιά μας.
Όλα (τα ωραία) έχουν ένα τέλος.
(Τέλος ...κυκλοφορίας, τέλος του ...κόσμου!)
Ελπίζω -και εύχομαι, κατά βάθος- να μην υπάρχει τέλος της μνήμης, αν και αυτό κανείς δεν μας το εγγυάται, με τόσο Αλτζχάιμερ που κυκλοφορεί γύρω μας.
Αντιστεκόμαστε λοιπόν, μένοντας φύλακες της μνήμης.
κ.κ.
@γρηγόρης στ.: ναι γαμώτο.
@ggk: Για εκείνα θα είναι μεγάλες οι αποστάσεις και ο χρόνος, όχι για εμάς Γωγώ. Ποτέ ο χρόνος μου δεν ήταν πιο μεγάλος όπως όταν ήμουν παιδί (δεν μιλάω για ελεύθερο χρόνο, αλλά για την αίσθηση της διάρκειας)
@κ.κ.: αν μείνουμε φύλακες στη μνήμη, θα είναι σαν να είμαστε σε φυλακές της μνήμης. Εγκλωβισμένοι στην προστασία της... άστα σου λέω
Οι φυλακές της μνήμης, χμ... άρρωστο πράμα.
Αλλά και η ηθελημένη ή αθέλητη (όπως βολεύει μερικούς) αμνησία μέγα κακό.
Είμαστε η μνήμη μας μήπως;
Θραύσματα Μανόλη Αναγνωστάκη:
...Επισκευαστής αναμνήσεων
...Όλα συναισθηματικά – λες δεν το ξέρω.
Δεν πίστευες πως θα ξεχάσεις, κι όμως ξέχασες.
κ.κ.
(Τότε φαινόταν πως δεν θα τελειώσουν ποτέ)
όπως για όλα....
@meril:χμ... ναι!
Δημοσίευση σχολίου