Στην αρχή σκέφτηκα πως αν άστεγοι έμεναν όσοι δεν διαβάζουν βιβλία, τα σπίτια της πόλης μας θα είχαν αδειάσει. Ύστερα δεν μπόρεσα τίποτα άλλο να σκεφτώ, παρά μόνο φεύγοντας να νοιώσω πως εκείνος, αν και άστεγος και πένης, είναι πιο ελεύθερος και δυνατός από μένα. Κυρίως γιατί στην κατάστασή του επιμένει να κρατάει ένα βιβλίο στα χέρια.
11 σχόλια:
Εκπληκτική φωτογραφία με έντονη συγκινησιακή φόρτιση, που συνάδει με το στοχαστικό σου κείμενο.
Τα είπα όλα με μιαν ανάσα...
Πάρε και το Μάλαμα τώρα:
http://www.youtube.com/watch?v=TSoDj9mD60k
Η κυρία ...βιαστική του προηγούμενου σχολίου είμαι εγώ (ιβζουνάκι γουργό).
κ.κ.
Πριν μια βδομάδα περνώντας είδα αυτή ακριβώς τη σκηνή. Κι έχασα τα λόγια μου. Τα ξαναβρήκα εδώ.Σήμερα
Γιώργο, ακριβώς αυτή την εικόνα έχω κι εγώ από την περασμένη Τρίτη 5/3! Δεν έχω λόγια!
@κ.κ: εννοούνταν. Πως ήσουν εσύ...
@Τσαλαπετεινός: και σήμερα το πρωί τον είδα. Τελειώνει το βιβλίο.
@Κατερίνα Τοράκη: Και τα δικά μου λόγια λίγα της είναι της φωτογραφίας και ίσως είναι μικροαστικό πράγμα να σκέφτομαι βλέποντάς τον πως είναι πιο "δυνατός" από μένα, εγώ με δουλειά και σπίτι κι εκείνος άστεγος και ζητιάνος. Όμως με ξάφνιασε που διαβάζει- η σκέψη μου αυτή την αμηχανία προσπαθεί να διαχειριστεί.
Άρα, είμαι η ...αυτο(-α-)νόητη!
(Μα πόσο αναγνωρίσιμη έχω γίνει πια;)
Καλή μέρα!
κ.κ.
@κ.κ.: ας πούμε πως έχεις κι εσύ το στυλ σου...
Αγαπητοί φίλοι, την επόμενη φορά που θα αντικρύσουμε μια τέτοια εικόνα, καλό θα είναι να πεταχτούμε στο κοντινότερο βιβλιοπωλείο και να πάρουμε ένα βιβλίο να αφήσουμε.
Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε...
Άννα
ρισπέκτ φίλε μου!
Τα σέβη μου στον κύριο.
@Άννα: Το σκέφτηκα τη δεύτερη φορά που τον είδα- δείλιασα. Με δικαιολόγησα λέγοντάς μου πως δεν ξέρω τι μπορεί να θέλει να διαβάσει.
@RoubinakiM: Καλημέρα... καλή εβδομάδα
@Σταυρούλα: Λίγο πιο πέρα από αυτόν καθόταν ένας όμορφος νεαρός ζωγράφος... είχε απλώσει τον καμβά και τα χρώματά του στη Σταδίου και τη ζωγράφιζε συννεφιασμένη. Κι αυτόν, ντράπηκα να τον φωτογραφίσω.
Δημοσίευση σχολίου