Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας λαός που ζούσε σε ένα βιβλίο. Στις άσπρες του σελίδες γεννήθηκε και μεγάλωσε κι εξαπλώθηκε- ανάμεσα στις λέξεις και τα νοήματά του ζούσε. Ώσπου αποφάσισαν πως δεν χωρούν σε μια ιστορία που κάποτε άρχιζε και κάπου τέλειωνε. Ήθελαν να μάθουν και να δουν. Και βρήκαν τρόπο κι άφησαν το βιβλίο. Και οι φράσεις έφυγαν σιγά-σιγά σιωπηλά καραβάνια και οι λέξεις σκόρπισαν. Ώσπου άδειασε σχεδόν το λευκό. Μονάχα κάτι χηρεμένα "αν" και "τότε" ξαπόμειναν (μέχρι που πέθαναν κι αυτά από αμφιβολία ή αναπόληση).
Αναζητώντας μια νέα ευρύχωρη πατρίδα ο λαός πλανήθηκε αιώνες στον κόσμο- καμιά πατρίδα δεν περίσσεψε γι' αυτούς. Μπορείς να τους δεις ακόμη να ψάχνουν. Να περνούν από βιβλίο σε βιβλίο περιπλανώμενοι. Σαν τις ιδέες.
2 σχόλια:
Υπεροχότατο! Καλημέρα.
καμιά συμπόνια για τα 'αν'.
λίγη λύπη για τα 'τότε'
Δημοσίευση σχολίου