Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

Τα ήσυχα απογεύματα



Όσο γεναιόδωρη είναι μαζί μου η σιωπή, τόσο φειδωλά φαίνονται τα καλοκαίρια μου. Μεγαλώνοντας.

Ένα ήσυχο απόγευμα στην άκρη αυτού του δύστροπου καλοκαιριού φωλιάζει μέσα μου σιγά-σιγά, καθώς ο ήλιος αποσύρεται αποκαμωμένος στα ενδότερα και παρασέρνει μαζί του όλα τα χρώματα- πρώτα το μπλε της θάλασσας, μετά το κόκκινο του ουρανού, στο τέλος τα πράσινα των δέντρων.

Κατακάθονται και οι φωνές, τα γέλια, οι θυμοί και οι λυγμοί. Μόνο ο πόθος παραμένει- αν υπάρχει δυνατό φεγάρι. Τελικά όλη αυτή η φιλολογία για το φεγγάρι, ποίηματα, έρωτες, τραγούδια είναι λίγο παραπλανητική. Εξάλλου το ασημένιο φως δεν είναι δικό του, μια διαστρέβλωση, μια παρεξήγηση, μια παραπλάνηση είναι. Και η Πανσέληνος, μια ψευτιά. Δεν είναι αυτόφωτη η σελήνη, όλοι το ξέρουν αυτό: ό,τι επιστρέφει από αυτό που της δίνεται. Και το κάνουμε θέμα...

Μου αρέσει να φρενάρω έτσι τη ζωή μου τα απογεύματα. Όμως όλο και πιο σπάνια βρίσκω χρόνο γι' αυτά. Αν σκεφτείς τα παράθυρα και οι πόρτες είναι ό,τι δεν χτίσαμε σε ένα σπίτι, ό,τι δεν αφήσαμε απέξω, ό,τι επιτρέψαμε να φεύγει κατά βούληση. Τώρα ξέρεις τι νόημα έχουν τα καλοκαίρια.

Παίρνω μαζί μου λοιπόν για τον καινούριο χειμώνα τις λιγοστές αποσκευές αυτού του καλοκαιριού:
- ένα καινούριο τσαρδάκι για το γιο μου κάτω από την μεγάλη καρυδιά, δίπλα στο πηγάδι
-το φεγγαρόφωτο στον όρμο του Οιτύλου με σβησμένα τα φώτα του αυτοκινήτου κατεβαίνοντας με την κυρά μου

*****************
Το κείμενο αυτό αφιερώνεται στη μνήμη ενός ανθρώπου που πολύ εκτίμησα και σεβάστηκα, μιας εκλεκτής υπήκοου των βιβλιοθηκών και των αρχείων και της καλύτερης συζητήτριας που έχω γνωρίσει: στη Βάλια Δαμαλά, που πέθανε στις 6 Αυγούστου 2010.

Καλή δύναμη αδέρφια.

9 σχόλια:

Roadartist είπε...

Σπουδαίο να συναντάς τέτοιους ανθρώπους, καλό της ταξίδι..

Σταυρούλα είπε...

Αυτές οι λιγοστές αποσκευές είναι πλούτος σου! :)

Καλό φθινόπωρο, Γιώργο! :)

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Χρόνια πολλά Ρενάτα

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Λίγο θλιβερό roadartist, γιατί είναι λίγοι

Τσαλαπετεινός είπε...

Εξόχως μεστοί οι λιτοί αποχαιρετισμοί.

Καλό μήνα κι από δω...

silentcrossing είπε...

Καλό φθινόπρωο Γιώργο, εύχομαι χωρίς άλλες απώλειες. Και φυσικά καλή δύναμη...

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Μακάρι οι ευχές να βηθούσαν σάιλεντ

Marina είπε...

Η Βάλια Δαμαλά ήταν η διευθύντριά μου όταν εργαζόμουν σε μία ειδική βιβλιοθήκη στο κέντρο της Αθήνας το 1989. Τη λάτρευα και έμαθα πάρα πολλά απο εκείνη. Ηταν ένας ευχάριστος, ακέραιος άνθρωπος.
Λυπήθηκα πολύ όταν πέθανε

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο 4 χρόνια μετά την ανάρτηση αυτού του κειμένου. Δεν ξέρω πως το ανακάλυψες- ή έστω την αφιέρωση στη Δαμαλά. Έχουν περάσει 4 χρόνια από τότε και 10 από τη συνεργασία μας στον ΑΘΗΝΑ 2004 και συνεχίζω να συγκρατώ στη μνήμη μου με σεβασμό τον επαγγελματισμό της, αλλά και αυτές τις απολαυστικές συζητήσεις μας. Και την... εμμονή της με το Τρίτο Πρόγραμμα!