Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Ποιος νίκησε;

Ο λαός ψήφισε. Ο λαός αποφάσισε.
Ο λαός ψήφισε. Ο λαός αποφάσισε.
Ο λαός ψήφισε. Ο λαός αποφάσισε.

Ο λαός ψήφισε;
Ο λαός αποφάσισε;
Ποιος νίκησε;
Ποιος έχασε;

Μια Δευτέρα σοσιαλιστική ξημερώνει στην Αθήνα. Ο Κακλαμάνης έχασε ή ο Καμίνης νίκησε; Το χείρον ή το μη χείρον, βέλτιστο; Θολά μηνύματα, χρησμοί διφορούμενοι, ερμηνείες «κατά το δοκούν», συμψηφίσεις και πανηγυρισμοί, ανατροπές και ευχαριστίες.

Μια Δευτέρα σοσιαλιστική ξημερώνει στην Ελλάδα. Η τρόικα των δανειστών μας έρχεται, ο πρωθυπουργός μας φεύγει (να δει τους άλλους σοσιαλιστές της γης). Η νύχτα έρχεται, το ξημέρωμα απέχει..

Μια διάχυτη θλίψη σύντροφε. Χθες ψήφισα με μια ζωγραφιά του γιου μου: ένα δέντρο, μια μπουλντόζα που πάει να το γκρεμίσει και ένας Δήμαρχος στο πλάι. Ξέρεις, ήθελα να πιστεύω πως συλλογικά αλλάζουν τα πράγματα, ακόμη και εμείς.
Σύντροφε, με ποιους είσαι; Με τους νικητές ή τους χαμένους; Με τους λίγους ή τους πολλούς; Σύγχιση…

Ξαναγυρνώ το λοιπόν στην τέχνη… του ανέφικτου:

"Ο πόνος που εκφράζουμε δεν είναι παρά
η σημασία που δίνουμε στη ζωή,
επιμένοντας στην ουσία της.
Αν υπήρχε μια δύναμη να μας κρίνει,
θα μας χάιδευε πριν απ' τον ύπνο μας
τα μαλλιά, αναγνωρίζοντας πως
αγαπήσαμε το έργο της."

Νικηφόρος Βρεττάκος

**********
Αφιερωμένο στην Κ.

8 σχόλια:

Roadartist είπε...

Στην τέχνη.. θα επιστρέφουμε..
μήπως και βρούμε παρηγοριά, δύναμη, μια αίσθηση ισορροπίας.. για να συνεχίσουμε ξανά..
Δε ξέρω αληθινά ποιος νίκησε, η ιστορία θα το δείξει..

Кроткая είπε...

ιδού η απάντηση στο ερώτημα του τίτλου:
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=224024

[η γλωσσική επαλήθευση που μού'λαχε είναι splater: o blogger έχει χιούμορ]

Σταυρούλα είπε...

Μα νίκησε κανείς; Δεν το νομίζω σήμερα, άρτι αφιχθείσας της τρόικας και των επιβουλών της!

"... Τους υπάτους εγώ ανάδειξα στις συνελεύσεις
κι αυτοί κληρονομήσανε τα δικαιώματα
φόρεσαν πορφυρό ατίθασο ένδυμα
σανδάλια μεταξωτά, πανοπλία -εξακοντίζουν τα βέλη τους εναντίον μου-
η θέλησή μου που καταπατήθηκε
τόσους αιώνες....

(απόσπασμα από το Κατά Σαδδουκαίων του Μιχάλη Κατσαρού)

Μάγια Φουριώτη είπε...

'Ενα δάκρυ κύλησε αγαπητέ,
διαβάζοντας τους στίχους του Νικηφόρου
Δεν ξέρω που θα είναι το τέρμα του.
Μέσα στον πόνο αυτό χαίρομαι που μπορώ ακόμα να δακρύζω με αφορμή στίχους.
'Ετσι και αλλιώς πάντα ήταν το δικό μουσ σπίτι.
Εκεί γυρίζω.
Η νίκη είναι για τους κατακτητές.
Έτσι νομίζω

Σ'ευχαριστώ

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Καλημέρα κυρίες μου. Ρενάτα πατάς κάλο. Μάγια ευχαριστώ. Roadartist άκουσες τι είπε η Δημουλά, όχι για την Κρίση, όχι για την αποχή, αλλά για τον Ψινάκη;
Κροτ ήμουν σίγουρος ότι κάποια απάντηση θα βρεις... στις απορίες μου. Νομίζω πως βρήκες την καλύτερη. Πάλι...

γρηγόρης στ. είπε...

Αυτή η "αγαπητική" προσέγγιση της Δημουλά προς τον Ψινάκη, συμπυκνώνει πολλά μηνύματα, όχι μόνο για την πολιτική, αλλά και για τον πολιτισμό των νικητών ένθεν και ένθεν.

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Γρηγόρη ακόμη προσπαθώ να καταλάβω πώς της ήρθε...
(εντάξει δεν τα έβαψα και μαύρα)

silentcrossing είπε...

Τη γνώμη μου αγαπητέ Γιώργο για το αποτέλεσμα των εκλογών τη γνωρίζεις. Οι δράσεις μας θα συνεχιστούν ακόμα με με σοσιαλιστική αυτοδιοίκηση :)

Για τη Δημουλά όμως γιατί σας κάνει εντύπωση; Πριν μερικά χρόνια δεν έπινε τσάγια με τον Κώστα και τη Νατάσσα, λίγο πριν μπει στην Ακαδημία;

Και στην τελική πόσοι είναι πια αυτοί οι πνευματικοί άνθρωποι στη χώρα μας που δεν συνέπραξαν με το καθεστώς, χουντικό και μεταπολιτευτικό;