Κάποιος μου στερεί τον αέρα αυτές τις μέρες. Αγωνιώ να βάλω
μέσα μου την ομορφιά του κόσμου, να τη μασήσω, να την καταπιώ να την κρατήσω
κλεισμένη εκεί στα σκοτεινά της ψυχής μου, τα στεγνά, να με θρέψει. Και αυτή είναι
ολοένα λιγότερη, και δεν μου φτάνει και ιδρώνω και με πιάνει πανικός και πνίγομαι
και ανοίγω το στόμα μου όσο περισσότερο μπορώ και ρουφάω όμως δεν φτάνει και
ανοίγω το στόμα μου ακόμα πιο πολύ τόσο πολύ που στο τέλος καταπίνω τον κόσμο
ολόκληρο. Και τον κλείνω στα σκοτεινά της ψυχής μου, τα ζεστά. Και ύστερα όλα
ησυχάζουν και όλα ερμηνεύονται. Όταν τα χωνέψω.
***
η φωτογραφία είναι του Αμερικανού Bruce Davidson
11 σχόλια:
Καταλαβαίνω την αίσθηση, αλλά άλλοτε μπορώ και αντιστέκομαι, άλλοτε όχι.
Προφανώς και δε θα 'χουμε σε λίγο ούτε αέρα να αναπνεύσουμε...
Μπορεί τα χειρότερα να έπονται, μα θα το παλέψουμε...
http://www.youtube.com/watch?v=B4takV8ELhQ
κ.κ.
@κ.κ.: το μουρμούριζα μέσα μου την ώρα που το έγραφα... αλήθεια σου λέω... ίσως γι'αυτό και η "ομορφιά του κόσμου" στο κείμενο...
Λες και τόγραψες για την κοπέλα που έφυγε σήμερα το πρωί! Έβλεπε τη βροχή, εγκλωβίστηκε, ο κόσμος χανόταν γύρω της και χάθηκε αυτή, τόσο νέα, τόσο άδικα και τόσο απρόσμενα. Ποιος να ξέρει άραγε...
@Κατερίνα Τοράκη: μόλις τώρα μου διάβασε δυνατά την είδηση η συνάδελφος που κάθετε δίπλα μου. Λες και το έγραψα για όσους ασφυκτιούν γαμώτο.
Η ασφυξία είναι μόνιμη πια στη "ζωή" μας κι η αγωνία όσο πάει εντείνεται .
Εγω βλέπω άφθονη ομορφιά εδώ μέσα.
Το πιο γνώριμο μου αίσθημα....
εστιάζω στην κατάληξη...
Eλπίζοντας να αποφύγουμε την ομαδική κατάθλιψη (παράκρουση;) επανέρχομαι με μια σπαρακτική ερμηνεία προς σκέψιν:
http://www.youtube.com/watch?v=lBFlUcDdrzI&feature=player_embedded#!
κ.κ.
@Σταυρούλα: η ασφυξία είναι κυρίως για τους ανθρώπους γύρω μας- πόσο απροκάλυπτα μικρόψυχους και κυνικούς τους κάνει...
@Νefosis: καλή η προσπάθεια :) Η ομορφιά εδώ μέσα, εκεί μέσα ή όπου αλλού δεν είναι αυτιστική. Έχει κόστος και κόπο η ομορφιά, δεν είναι εύκολη και αλύγιστη...
@Κατερίνα Μαλακατέ: η ασφυξία μας κάνει απελπισμένα βίαιους...
@roubinakiM:εντόπισες το μόνο αισιόδοξο σημείο του κειμένου... (κάποιος το χαρακτήρισε εγωιστικό αυτό το κείμενο- να είναι τάχα;)
@κ.κ.: αρέσει πολύ σε μένα και το γιο μου, τώρα θα ξέρουμε και τι σημαίνουν τα λόγια (με τη φωνή της Sosa, όπως και το Hermano dame tu mano: http://www.youtube.com/watch?v=66CIXfPvvPc ). Ιαματική η μουσική... έχεις δίκιο. Δεν λύνει το πρόωλημα, αλλά σε βοηθάει να το αντιμετωπίσεις
Πολύ χαίρομαι που αρέσει σε πατέρα και γιο το υπέροχο, κλασικό πλέον, τραγούδι, που, για την ιστορία, η ορίτζιναλ ερμηνεία είναι της Violeta Parra.
Ανάμεσα στις πάμπολλες εκτελέσεις κι εγώ προτιμώ τη Μερσέντες Σόσα.
Διάλεξα όμως τη συγκεκριμμένη για τους ελληνικούς στίχους, όπως καταλαβαίνεις.
Gracias a la Vida, λοιπόν!
Όσο για τη μουσικοθεραπεία, έχει αποδειχτεί (και) επιστημονικά ότι ισχύει, ο δε Θανάσης Δρίτσας την εφαρμόζει εδώ και χρόνια στο Ωνάσειο.(Θεραπείες μέσω μουσικής -music medicine & music therapy).
κ.κ.
Δημοσίευση σχολίου