Μια φορά και μια νύχτα ένας άντρας ένιωσε μόνος ξαφνικά. Κάθισε κι έγραψε λοιπόν μια ιστορία να του κάνει συντροφιά. Της είπε για τη ζωή του, τα λάθη και τα πάθη του - πρώτη φορά ήταν τόσο ειλικρινής με ιστορία που γράφεται.
Λίγο καιρό μετά αυτή την ιστορία κάποιος τη διάβασε, κι όπως είναι γνωστό η ανάγνωση είναι μια δεύτερη γραφή. Στην ιστορία άρχισαν πια να υπάρχουν κενά, απορίες, αμφιβολίες, διαφωνίες. Παραλλαγές.
Ο χωρισμός τους ήταν πια αναπόφευκτος, χάθηκε η εμπιστοσύνη και ιστορία που ραγίζει δεν ξανακολλά. Κι ο άντρας που μια φορά και μια νύχτα έγραψε μια ιστορία να του κάνει συντροφιά, ένιωσε πάλι μόνος.
*ο πίνακας είναι του Μπάμπη Βενετόπουλου
2 σχόλια:
Bιβλιοθηκά, σου πάει το μικρό κείμενο.
Γενικώς.
Σε βλέπω σε λίγο καιρό να συμπυκνώνεις τη σκέψη σου σε χαϊκού.
Καλή χρονιά, με ενσυναίσθηση.
And sympathy is what we need, my friend!
https://www.youtube.com/watch?v=9vN6-1Zeg2w
@Rosa Mund: απώτερος στόχος η σιωπή ;) (Άργησα να σου απαντήσω, γιατί με είχαν σκεπάσει κάτι τεράστιοι κουραμπιέδες...)
Δημοσίευση σχολίου