Εγώ τώρα που με βλέπεις δεν είμαι
μέσα μου. Έχω φύγει για λίγο. Με έχω αφήσει μόνο μου, ένα άδειο σώμα. Όμως
πάντα επιστρέφω σύντομα και ξαναμπαίνω μέσα μου. Πετάγομαι, όπως έκανα παλιά
για τσιγάρα στον ψιλικατζή και γυρίζω. Θα πάρω κάτι να το ανάψω για λίγο να
γίνει καπνός και να φύγει: αναμνήσεις, συναισθήματα, προσδοκίες. Εσύ δεν θα
καταλάβεις βέβαια πως απουσιάζω αν δεν στο πω. Δεν πρέπει να καταλάβεις. Πολλές
φορές οι άνθρωποι βλέποντας ένα άδειο σώμα σπεύδουν να το καταλάβουν. Αυτό
λοιπόν κάνω – καπνίζω τις αναμνήσεις μου βιαστικά όταν φεύγω από μέσα μου. Νομίζω
πως φεύγοντας από μέσα μου αποζητώ αυτή τη σιωπή που μπορείς να μοιραστείς
μονάχα με τους φίλους σου. Μέσα μου τελευταία έχει πολλές φωνές κι εγώ θέλω την
ησυχία μου λιγάκι.
Αν χρειαστεί αυτό τον καιρό να με
βρεις για κάτι έκτακτο και λείπω και θες οπωσδήποτε να με ενοχλήσεις κράτα φίλε
μου αυτή τη διεύθυνση. Και σε παρακαλώ μην τη δώσεις σε κανέναν. Θα είμαι στα
παιδικά μου καλοκαίρια, στη βορεινή βεράντα του σπιτιού. Θα παίζουμε με τον
αδερφό μου πόλεμο με τα ζωάκια και τα αυτοκινητάκια μας και όλοι θα πεθαίνουν
για λίγο μονάχα και θα έρχεται η μάνα με ένα πιάτο βερίκοκα ή ψωμοτύρι και
ύστερα ο πόλεμος θα ξαναρχίζει.
Ξέρεις, νομίζω πως κι εσύ τώρα
που με βλέπεις, δεν είσαι μέσα σου. Αν τυχόν συναντηθούμε σε καμιά απουσία μας έλα
να παίξουμε πόλεμο μαζί.
***
ο πίνακας είναι του Egon Schiele
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου