Μια φορά κι έναν καιρό αφήσαμε τις
λέξεις να φύγουν. Τους είπαμε πως μπορούν να πάνε όπου θέλουν, να κάνουν ό,τι θέλουν.
Κι αν θέλουν, να γυρίσουν πίσω. Άλλες, συνηθισμένες στη ρουτίνα των βιβλίων και
των λόγων μας, κουρασμένες, δεν θέλησαν να πάνε πουθενά. Άλλες, πριν ακόμη
τελειώσουμε τη φράση μας πήραν το δρόμο του ταξιδιού. Κι άλλες αργά, αμφίθυμα, διστακτικά, κινήθηκαν
από ‘δω κι από ‘κει κι ύστερα κάπου εδώ τριγύρω σταθήκαν. Τα μακρινά ταξίδια
δεν γίνονται στις ίδιες αποστάσεις ή τελοσπάντων όλες οι αποστάσεις είναι
μακρινές με τον δικό τους τρόπο.
Καιρό μετά γυρίσαμε στα βιβλία
και τους λόγους μας. Δεν βρήκαμε όλες τις λέξεις. Σε μερικές περιπτώσεις έλειπαν
ολόκληρες φράσεις και παράγραφοι. Ανασυντάξαμε τις βιβλιοθήκες μας με τα νέα
δεδομένα. Φέραμε κοντά-κοντά τις λέξεις που είχαν γυρίσει, φτιάξαμε νέα κείμενα
με αυτές. Προσπαθήσαμε να φανεί πως τίποτα δεν είχε συμβεί. Πως μπορούμε να κάνουμε
και χωρίς παραμύθια. Και ζήσαμε εμείς καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου