Το παραμύθι της Στέλλας

Μια φορά ήταν ένα κοριτσάκι που άκουγε ένα παραμύθι στην αγκαλιά του μπαμπά της. Η ζεστή του φωνή την αποκοίμιζε σιγά-σιγά, τα μάτια της υγρά και μαγεμένα τον κοιτούσαν μέχρι τις πιο απόμακρες σπηλιές της ψυχής του γεννώντας ήρωες και περιπέτειες – γιατί το βλέμμα ενός κοριτσιού πάντα γεννάει ήρωες και περιπέτειες. Από τη στιγμή που το παραμύθι ξεκίνησε, όπως ξεκινούν τα παραμύθια, μέχρι τη στιγμή που το παραμύθι τελείωσε, όπως τελειώνουν τα παραμύθια, το κοριτσάκι μεγάλωσε, έγινε μια ώριμη γυναίκα κι ύστερα γέρασε κι ασπρίσαν τα μαλλιά της και ράγισε το πρόσωπό της. Όμως το βλέμμα της δεν άλλαξε και ήρωες και περιπέτειες συνέχισαν να γεννιούνται. Ακόμη κι όταν το παραμύθι τελείωσε.

***

Πορτραίτο Φαγιούμ, 210–240 μ.Χ.