Μικρό κείμενο για τα ζωντανά παράθυρα

Τα παράθυρά μου είναι ζωντανά- ανασαίνουν. Εισπνέουν τη βουή της πόλης και εκπνέουν τη σιωπή του σπιτιού. Τα απογεύματα του φθινοπώρου χορεύουν τα παράθυρά μου σαν τη Σαλώμη το χορό των πέπλων - θωπεύουν το κορμί μου οι κουρτίνες τους. Τα παράθυρά μου είναι εχέμυθοι καθρέφτες- συγκρατούν επίμονα του κόσμου τα μυστικά. Τα παράθυρά μου – στο έχω ξαναπεί- είναι τοίχοι που δεν χτίστηκαν, είτε γιατί δεν έφτασαν τα υλικά οικοδομών, είτε γιατί περίσσεψαν. Κι αν το τελευταίο σου φαίνεται παράδοξο, να ξέρεις πως ό,τι περισσεύει είναι ό,τι έλειψε από αλλού. Τα παράθυρά μου έχουν θέα άλλα παράθυρα, κάποια από αυτά είναι ζωντανά, εισπνέουν τη βουή της πόλης και εκπνέουν τη σιωπή των σπιτιών τους. Αυτή η πόλη κατοικείται από τοίχους που δεν χτίστηκαν είτε γιατί δεν έφτασε η αγάπη, είτε γιατί περίσσεψε η μοναξιά.

*η φωτογραφία, με τίτλο "Nude" (1945) είναι του Edward Weston