Ποτέ δεν μπόρεσα να απαντήσω εύκολα. Τι είναι πιο βαρύ, "ένα κιλό σίδερο ή ένα κιλό βαμβάκι". Παιδί που ήμουν προτιμούσα το βαμβάκι: ήταν λευκό και αδύναμο, ενώ το σίδερο κρύο και σκληρό σαν το θάνατο. Και απαντούσα αυτό που προτιμούσα. Όταν με ρωτούσαν. Κάποιος μου είπε μια φορά πως και τα δύο είναι το ίδιο βαριά. Έκτοτε διεκπεραίωνα την απάντηση με το προφανές. Νομίζω όμως πως ξέρω πια τι εννοούσε πάντα η ερώτηση. Και τώρα απαντώ: "το σίδερο, βεβαίως".
***
Είναι ένα ποίημα του Γιάννη Κοντού, από τις "Φωτοτυπίες" με τίτλο "ο γέρος". Λέει στο τέλος:
"... ο γέρος όμως ζει και ξέρει
πώς γίνεται το σίδερο μπαμπάκι"
8 σχόλια:
Το σίδερο όμως το τραβάει η γη. Είναι σπλάχνο της. Το μπαμπάκι είναι φτιαγμένο να πετάει. :))
και με πολύ σεβασμό στο σχόλιο της Νέφωσις...ας σκεφτούμε και τις μεταμορφώσεις, την άλλη όψη, την εναλλαγή κι ας απενοχοποιήσουμε το βαρύ σίδερο...
Ο άνθρωπος από σίδερο ήταν ταινία, αν θυμάμαι καλά.
Τώρα πια χρειαζόμαστε θελήσεις από σίδερο για να ζήσουν όσοι έχουν καρδιά βαμβάκι ;)
Μού θύμισες ότι αυτή την ερώτηση ακολουθούσε σχεδόν πάντα ή άλλη που έλεγε: "Μιάμιση σαρδέλα, μιάμιση δραχμή, τρεις σαρδέλες πόσες δραχμές;"
Ήρθαν μετά τα ευρώ και ξεχάσαμε τις ασκήσεις/καψόνια που έκαναν οι παλιοί στους νέους...
Κι εγώ πάντα το μπαμπάκι έλεγα.
Ενα κιλό μπαμπάκι είναι πάρα πολύ!
Είναι ένα μεγάλο σύννεφο....
Η μπαλάντα του έμπορα
(Μπέρτολτ Μπρέχτ)
Ρύζι έχει κει κάτω κοντά στο ποτάμι
Εκεί ψηλά στο βουνό χρειάζουνται ρύζι
Αν το ρύζι το κρύψουμε στις αποθήκες
θ΄ ακριβύνει το ρύζι γι΄ αυτούς εκεί πάνω
Οι μαούνες του ρυζιού θα `χουν λιγότερο ρύζι
και το ρύζι φτηνότερο θα `ναι για μένα
Τι είναι στ΄ αλήθεια το ρύζι
Πού να ξέρω το ρύζι τι είναι
Ποιος να το ξέρει τάχα
Δεν ξέρω το ρύζι τι είναι
Ξέρω την τιμή του μονάχα
Φτάνει χειμώνας και χρειάζουνται ρούχα
Πρέπει μπαμπάκι λοιπόν ν΄ αγοράσουμε
και το μπαμπάκι να μην το πουλήσουμε
Σαν θα `ρθει το κρύο, θ΄ ακριβύνουν τα ρούχα
Τα κλωστήρια πληρώνουν πολύ ψηλά μεροκάματα
Κι έπειτα υπάρχει πάρα πολύ μπαμπάκι
Τι είναι στ΄ αλήθεια το μπαμπάκι
Πού να ξέρω το μπαμπάκι τι είναι
Ποιος να το ξέρει τάχα
Δεν ξέρω το μπαμπάκι τι είναι
Ξέρω την τιμή του μονάχα
Κι ο άνθρωπος παρατρώει φαΐ
γι΄ αυτό κι ο άνθρωπος όλο ακριβαίνει
Για να φτιάξεις φαΐ, χρειάζεσαι ανθρώπους
Οι μάγειροι κάνουν φτηνότερο το φαΐ
αλλά οι φαγάδες όλο και τ΄ ακριβαίνουν
Κι έπειτα υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι
Τι είναι στ΄ αλήθεια ο άνθρωπος
Πού να ξέρω ο άνθρωπος τι είναι
Ποιος να το ξέρει τάχα
Δεν ξέρω ο άνθρωπος τι είναι
Ξέρω την τιμή του μονάχα
Βέβαια σε κάτι τέτοια κείμενα οι απαντήσεις σας είναι ψυχογράφημα...
@nefosis: εσύ δεν είσαι μπαμπακένιο σύννεφο. Μολυβένιο είσαι. Πάντως και το μπαμπάκι η γη το τρέφει.
@roubinakiM (γνωστή και ως "η συνήγορος της Nefosis"): και το βαμβάκι μεταμορφώνεται βεβαίως
@Σταυρούλα: είναι σαφές βέβαια ότι διαμορφώνεται εδώ μέσα είναι φιλοσιδερικό μέτωπο
@Τσαλαπετεινός: Όσο το έγραφα τη θυμόμουν τη φράση (γέλασα μόλις διάβασα το σχόλιό σου). Με εκνεύριζαν πάντα αυτές οι εξυπνάδες. Εγώ θυμόμουν πως η ερώτηση ήταν "δυόμιση σαρδέλες, πόσες δραχμές" και όχι τρεις. Ρώτησα δε το πρωί στη δουλειά και όλες μπερδεύτηκαν:)
@serenata: αυτό το σχόλιο έπρεπε να κάνει η Nefosis- αλλά και εσείς καλά κάνετε όμως. Αντισιδερικιά...
@spiral architect: αναβαθμίζεστε σε επίσημο ανθολόγο του μπλογκ. Ευχαριστώ και πάλι!
Δημοσίευση σχολίου