Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Το ντι-ρι-ντι πουλί και η πεντάμορφη

 [συντρόφισσες και σύντροφοι, επαναστατική επιτροπή καταλαμβάνει εφεξής το "Βιβλιοθηκάριο"- φτάνουν πια τα ρεφορμιστικά του παραμύθια και οι ανόητοι συναισθηματισμοί. Vive la revolution.

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας βασιλιάς που είχε γιο ένα όμορφο παλικάρι. Δεν του χάλαγε κανένα χατίρι ό,τι κι αν του ζητούσε.

Ο γιος του κάποτε άκουσε για ένα δράκο που κρατούσε φυλακισμένους στον πύργο του το ντι-ρι-ντί πουλί και την πεντάμορφη. Τότε ζήτησε από τον πατέρα του να του υποσχεθεί πως θα του κάνει μια μεγάλη χάρη, χωρίς να ξέρει ποια είναι. Όταν ο πατέρας του δέχτηκε, του είπε πως ήθελε να του δώσει το πιο γρήγορο άλογό του για να πάει να τους βρει και να τους ελευθερώσει.  Ο βασιλιάς τήρησε το λόγο του,  αν και τον προειδοποίησε πως ήταν πολύ δύσκολο αυτό που ζητούσε, αφού κανείς δεν ήξερε πού βρίσκονταν ο πύργος του δράκου. 

Το παλικάρι έψαχνε συνεχώς και οι μέρες γίνανε βδομάδες κι οι βδομάδες μήνες. Κάποτε έφτασε σε ένα τρίστρατο. Ο πρώτος δρόμος είχε μια πινακίδα που έγραφε “πάει και γυρίζει”, ο δεύτερος “πάει, γυρίζει και δε γυρίζει” κι ο τρίτος “πάει και δε γυρίζει” .

Το βασιλόπουλο πήρε τον τρίτο δρόμο. Καθώς προχωρούσε συνάντησε μια γριούλα που ζύμωνε η καημένη το ψωμάκι της και το ζέσταινε με την άχνα της για ν' ανέβει το ζυμάρι. Τη ρώτησε τότε :
-Γιατί, γιαγιά, ζεσταίνεις με την άχνα σου το ζυμάρι  και δεν το σκεπάζεις με κανένα ρούχο;
-Παλικάρι μου, από τότε που ο δράκος έβαλε αυτήν την πινακίδα στο δρόμο  έμπορος δεν πλησιάζει πια στο χωριό και τα ρούχα μας λιώσανε.
Έβγαλε τότε το παλικάρι και της έδωσε τη χλαίνη του.
-Πάρε, γιαγιά τη χλαίνη μου να ζεσταίνεις  το ζυμάρι όταν ζυμώνεις και να τη φοράς όταν κρυώνεις.
-Σ' ευχαριστώ, παλικάρι μου!Για το καλό που μου 'κανες τι καλό θες να σου κάνω;
-Γιαγιά, θέλω να μου πεις που μένει ο δράκος που κρατάει το ντι-ρι-ντι πουλί και την Πεντάμορφη για να τους ελευθερώσω!
-Αχ, παιδάκι μου, είναι πολύ δύσκολο αυτό που θες. Ας είναι. Καθώς θα πηγαίνεις πιο πέρα θα δεις ένα ξεροπερίβολο. Θα το θαυμάσεις φωναχτά: “Τι ωραίο περιβόλι με πόσα φρούτα φορτωμένο!”.  Μετά από λίγο θα δεις μια βρύση που δεν τρέχει πια νερό. Θα κάνεις πως πίνεις νερό και θα πεις “Τι δροσερό νερό”! Θα τ' ακούσει αυτά ο δράκος και θα ευχαριστηθεί. Λίγο πιο πέρα είναι ο πύργος του δράκου. Να προσέχεις. Όταν ο δράκος κοιμάται έχει τα μάτια ανοιχτά, ενώ όταν τα΄χει κλειστά είναι ξύπνιος.

Το βασιλόπουλο ευχαρίστησε τη γριούλα και συνέχισε το δρόμο του. Πέρασε από το ξεροπερίβολο και τη βρύση που ΄χε στερέψει και έκανε όπως το ορμήνεψε η γριούλα. Σε λίγο φάνηκε κι ο πύργος του δράκου.  Για καλή του τύχη ο δράκος είχε τα μάτια ανοιχτά,κοιμότανε. Πλησίασε και είδε την Πεντάμορφη με τα μακριά μαλλιά της σε ένα παράθυρο .Τον πλάνεψε η ομορφιά της. Πλησίασε και της φώναξε:
-Πεντάμορφη, ρίξε τα μαλλιά σου να σε πιάσω.
Εκείνη το έκανε και  το ντι-ρι-ντί πουλί την ακολούθησε. Το βασιλόπουλο θέλησε να πάρει μια φοράδα του δράκου για να ταξιδέψει άνετα η Πεντάμορφη αλλά η φοράδα είχε ένα μικρό πουλαράκι. Μόλις έκανε να πάρει τη φοράδα, αυτό άρχισε να χλιμιντρίζει. Τότε ο δράκος έκλεισε το ΄να μάτι του. Το παλικάρι πήρε την Πεντάμορφη και το ντι-ρι-ντι πουλί πισωκάπουλα και άρχισε να τρέχει. Ο δράκος ξύπνησε εντελώς, είδε πως έλειπε η Πεντάμορφη και πήρε το πιο γρήγορο άλογό του και έτρεξε να τους προλάβει. Δω τους είχε, κει τους είχε, αλλά το άλογο του βασιλόπουλου ήταν άφθαστο και του ξέφυγαν.

Ο βασιλιάς όλον τον καιρό που έλειπε ο γιος του στενοχωριόταν και μετάνιωνε που του 'κανε το χατίρι γιατί φοβόταν πως δε θα τον ξανάβλεπε. Μια μέρα που ΄χε πια απελπιστεί τελείως , είδε το γιο του να καταφτάνει με το ντι-ρι-ντί πουλί και την Πεντάμορφη. Δεν πίστευε στα μάτια του.
Το βασιλόπουλο παντρεύτηκε την Πεντάμορφη και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

***
(Το παραμύθι αυτό το διηγιόταν  ο κυρ Γιάννης, ο πατέρας της νονάς της αδερφής μου. Από αυτόν το άκουσε η μητέρα μου και μας το έλεγε όταν ήμασταν μικρές. Δε γνωρίζω την προέλευσή του. Παρακίνησα τη μητέρα μου να μου το διηγηθεί για να το καταγράψω με αφορμή ένα ποστ του Βιβλιοθηκάριου σχετικά με τα παραμύθια) 

5 σχόλια:

Σταυρούλα είπε...

Το παραμύθι είναι αφιερωμένο σε μια εξαιρετική παρέα φίλων ;)

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

@Σταυρούλα: να μας τη γνωρίσεις :)

Nefosis είπε...

Πανέμορφα! :)

Evi Voulgaraki είπε...

Κάτω ο ρεφορμισμός, ζήτω οι καταλήψεις! Κι ο νοικοκύρης να κοιμάται με τα δυο μάτια ορθάνοιχτα!
Ωραίο παραμύθι Σταυρούλα, κι ωραία ζωγραφιά...
Να' χα κι ένα άλογο...

Ανώνυμος είπε...

Εξέγερση λαέ!