Δυο τυχαίες μέρες στη σειρά από τις πολλές μέρες που ζεις και ανασαίνεις στη βιβλιοθήκη. Καταλογογραφείς. Τούτο σημαίνει "εντάσσεις τα βιβλία της συλλογής σε έναν κατάλογο, (ηλεκτρονικό εν προκειμένω), δημιουργείς σημεία πρόσβασης στο υλικό για τους χρήστες της βιβλιοθήκης". Τέλος πάντων είναι βασική δουλειά ενός βιβλιοθηκάριου, αιώνες την κάνει το σινάφι μας. Δεν είναι η μόνη, είναι ουσιαστική. Σαν να πασπατεύεις το βιβλίο, τα γυμνά του μέρη, το θωπεύεις να σου πει τα μυστικά του, βοηθούσης της Άνοιξης που μας κρυφοκοιτάει θα έλεγα πως πρόκειται για μια πράξη ερωτική.
Όλες οι σχέσεις έχουν τα πάνω και τα κάτω τους... έτσι κι εδώ: τη μια μέρα καταλογογραφείς βιβλία φιλοσοφίας, την άλλη χειρουργικής, την τρίτη ένα γαλλικό βιβλίο για τη Μεγάλη Ιδέα! Το τι ορίζεις "πάνω' και τι "κάτω" είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας. Ας πούμε προχθές καταλογογραφούσα Σοπενχάουερ. Κι αυτό το ονομάζω "πάνω". Δείτε:
Την επόμενη έρχεται από καραμπόλα στα χέρια σου ένας τόμος με συσταχωμένα ανάτυπα ενός Έλληνα χειρούργου των αρχών του αιώνα, που λέγεται Θεόδωρος Λ. Παπαιωάννου, ο οποίος το 1933 γράφει άρθρα σε γερμανικά και γαλλικά περιοδικά, στο Βερολίνο και το Κάιρο, για την υστερεκτομή, την κήλη, τις αιμορροΐδες... Αυτό για λόγους καθαρά... προσωπικούς το ονομάζω "κάτω. Δείτε παρακαλώ:
Κι έρχεται η τρίτη μέρα, ας την πούμε "σήμερα", που στα χέρια σου πέφτει ένα βιβλίο κάποιου Edouard Driault που λέει για τη Μεγάλη Ιδέα και "την αναγέννηση του Ελληνισμού". Και αυτό τώρα το λες "πέρα", γιατί το μυαλό σου καθώς καταλογογραφείς σκέφτεται πως ο Driault δεν ήξερε το 1920 σε ποια αναγέννηση του Ελληνισμού οδήγησε 2 χρόνια μετά η μεγάλη ιδέα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου