Πάνω από τούτο το χαλί που πατάμε
είναι τα χέρια της μητέρας μου.
Μην τα πληγώσετε προσέξτε.
Πάνω απ' αυτό το ωραίο κέντημα
είναι τα μάτια της μητέρας μου.
Μην τα τυφλώσετε προσέξτε.
Πάνω από τούτη την πλεχτή φανέλα
είναι της μητέρας μου τα όνειρα.
Μην τα τρομάξετε προσέξτε.
Πάνω από αυτή τη ζωγραφιά που βλέπετε
είναι η ψυχή της μητέρας μου.
Προσέξτε μην τη βαρύνετε.
Αυτός ο άνθρωπος μπροστά σας
είναι ο καθρέφτης μιας ζωής φευγάτης.
Εγώ είμαι το αίμα της μητέρας.
Μην με στεγνώσετε άδικα...
***
Η φωτογραφία είναι του Αλβανού μετανάστη Ενρί Τσανάι. Ήρθε στην Ελλάδα το 1991. Λέει γι' αυτήν: «Την Ιωάννα, που είναι Ελληνίδα, τη συναντούσα συχνά στο κέντρο της Αθήνας, κυρίως στην Ομόνοια, όπου συνήθως πήγαινε για να βρει τη δόση της. Την έχω φωτογραφίσει πολλές φορές. Κάποια στιγμή παρατήρησα αυτό το M στο στήθος της. Τη ρώτησα τι σημαίνει. Μου απάντησε "μαμά". Η ίδια δεν είναι μητέρα. Το Μ είναι μάλλον για τη δική της μητέρα. Την Ιωάννα την είχαν εγκαταλείψει οι γονείς της όταν ήταν ακόμη παιδί. Ζούσε μόνη με τους παππούδες της και ένα τραβεστί κάπου στη Συγγρού. Εκανε και την πόρνη. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους έχουν σκληρές ιστορίες πίσω τους».
***
Το ποίημα είναι του Αλβανού μετανάστη Λουάν Τζούλις από τη συλλογή "Μυρίζω Μήλο" (Καστανιώτης, 2003). Ήρθε στην Ελλάδα το 1995. "Όλα τα πράγματα είναι συμπεράσματα από τη ζωή που ζούμε", λέει...
***
Σήμερα είναι παγκόσμια ημέρα της ποίησης και παγκόσμια ημέρα ενάντια στο ρατσισμό. Σήμερα είπαμε μια ομάδα φίλων να αναρτήσουμε μια φωτογραφία κι ένα ποίημα στα ιστολόγιά μας. Συμμετέχουν:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου