Κάτι Δευτέρες του Σεπτεμβρίου του δύο χιλιάδες δεκαπέντε
Περιφέρομαι άσκοπα στα έρημα και άμορφα τοπία
Εντός μου
Έχοντας χαθεί για τα καλά κι αδιάφορος για όλα
-
περνάω δίπλα από δυο άστεγους άντρες
Που κοιμούνται κατάχαμα και αχνοπατώ ξαφνικά
Μην τους ξυπνήσω
***
ο πίνακας είναι του Γρηγόρη Σεμιτέκολο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου