Πότε ξεκινούν τα παραμύθια

Μια φορά και μπλα μπλα μπλα. Η ιστορία της ζωής των ανθρώπων έχει επεισόδια που ενδιαφέρουν κάποτε τους παραμυθάδες. Ένας έρωτας βασανισμένος, κάποια ξωτικά ή δράκοι, οι δοκιμασίες και η τελική επίτευξη του στόχου είναι αξιοποιήσιμα στοιχεία σε μια αφήγηση που ξεχωρίζει ένα κύριο από κάποια δευτερεύοντα. Αρέσει στους ανθρώπους να διαβάζουν τα κύρια της ζωής των άλλων, έτσι βουτηγμένοι όπως είναι οι περισσότεροι στα δευτερεύοντα. Ακόμη και οι ήρωες όμως των παραμυθιών δεν ζουν μια ζωή απ’ άκρη σ’ άκρη ενδιαφέρουσα. Γι’ αυτό και τα παραμύθια όταν ολοκληρώνουν την αφήγηση του  κύριου, ξεμπερδεύουν με τα ρετάλια της ιστορίας με μια φράση: «και ζήσαν αυτοί καλά».

Όλα θα ήταν προβλέψιμα, εύκολα και καθεστωτικά, αν δεν υπήρχε κι αυτό το ειρωνικό στο τέλος «κι εμείς καλύτερα». Αυτό το «εμείς» που μας διαχωρίζει από τους ήρωες των παραμυθιών εμάς που τα ακούμε κι εμάς που τα αφηγούμαστε, κι αυτό το «καλύτερα» που μας εξορίζει στην τύχη του στωικού και αυτοσαρκαζόμενου προλετάριου της ευτυχίας. Κι ενώ το παραμύθι κανονικά τελείωσε με αυτή τη φράση, ουσιαστικά μόλις ξεκίνησε.

***

ο πίνακας είναι του Θωμά Τουρναβίτη