Τρίτη 17 Μαΐου 2016

Αστικό τοπίο


Είναι κι αυτοί οι μόνοι άντρες
που στέκονται κάτι απογεύματα του Μάη
στα ανοιχτά παράθυρα των σπιτιών τους
και παρακολουθούν τον κόσμο έξω να περνά
στους δρόμους ώρες ατελείωτες

Τα γερασμένα κορμιά τους ντυμένα με μια ξέχειλη αμάνικη φανέλα
και η σιωπή τους πλημμυρισμένη στο αίμα

Κι ύστερα γίνονται πίνακες κρεμασμένοι στους τοίχους
αυτής της πόλης που συνεχίζει να ζει

***
ο πίνακας είναι του Μιχάλη Μανουσάκη

2 σχόλια:

paracosmos είπε...

Μου άρεσε το ποίημά σας!
Σα να βάζει τα λόγια κάτω από μια εικόνα που όλοι έχουμε δει.

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο!